Svona hefst leiðari Aðalheiðar Ámundadóttur í Fréttablaðinu í dag. Yfirskrift hans er „Okkar ábyrgð“. Í pistlinum fjallar Aðalheiður um heimsfaraldur kórónuveirunnar og þá staðreynd að síðan hann hófst hafi breyttir tímar verið hvað varðar stjórnun landsins.
„Undanfarna átta mánuði höfum við hins vegar upplifað algerlega breytta tíma við stjórn landsins. Við höfum lagt traust okkar á fólk sem hefur ekkert lýðræðislegt umboð, þótt það hafi augljósa köllun til að þjóna samfélagi sínu. Almenningur í landinu og æðstu stjórnmálaleiðtogar hafa meira og minna sameinast um að treysta á hyggjuvit þessara þjóna, sem svo heppilega vildi til að gegndu stöðum sem nú eru meðal þeirra mikilvægustu í íslensku samfélagi: stöðum eins og embætti landlæknis og sóttvarnalæknis og löggu með vit í kollinum,“
segir hún og bendir á að svona eigi lýðræðisríki ekki að vera til lengdar en það hafi samt verið fróðlegt og stundum hugljómandi að fylgjast með störfum þríeykisins. Hún segir að bæði stjórnmálamenn og kjósendur geti lært mikið af framgöngu þríeykisins. Hún víkur sérstaklega að því þegar starfslið knattspyrnulandsliðsins misnotaði traust Víðis Reynissonar. Hann hafi ekki brugðist við með því að skamma landsliðið eða drepa málinu á dreif. Hann hafi einfaldlega lýst því yfir að hann réði ekki við vald til að veita undanþágur þegar aðilar honum nátengdir ættu í hlut og hafi afsalað sér þessu valdi.
„Og hann baðst afsökunar svo mark var á tekið. Auðmýkt Víðis og heilbrigt sjálfsmat er lexía fyrir stjórnmálamenn, sem höfðu áður rofið samstöðuna ítrekað með framferði sem gaf til kynna að aðrar reglur giltu um þá en aðra. Landsmenn elskuðu Víði sinn ekki minna eftir mistökin, á meðan þyrluflipp og botnlausir brönsar voru pólitíkusum álitshnekkir. Annað sem greinir þríeykið frá stjórnmálastéttinni er frelsið sem þau gefa sér til að skipta um skoðun,“
segir Aðalheiður og nefnir sem dæmi að í vor hafi Þórólfur sóttvarnalæknir látið í veðri vaka að hann hefði litla trú á grímunotkun, hún væri til þess fallin að veita falskt öryggi. En nokkrum mánuðum síðar hafi honum snúist hugur og nú séu grímur málið, þær hafi sannað gildi sitt.
„Þetta er frábær kennslustund fyrir stjórnmálamenn. Prófið að skipta um skoðun ef nýjar og betri upplýsingar koma fram, í stað þess að fórna forvitni fyrir þrjósku og einsýni. Sem kjósendur í lýðræðisríki ættum við að nota þetta tækifæri og hugsa okkar gang. Það er því miður staðreynd að þeir stjórnmálamenn endast gjarnan best sem síst skyldi, á meðan gott fólk brennur út og hverfur. Það gefst upp, af því aðeins þau háværustu komast að og þau spilltustu og útsmognustu sigra flesta slagi af því þau svífast einskis. Fólk sem ekki má vamm sitt vita tapar öllum bardögum, af því það kann ekki klækjapólitík og vill ekki læra hana. Kjósendur gætu mikið lært af framgöngu þríeykisins, ekki síður en stjórnmálafólkið.“
