Trúaðir Íslendingar biðja almáttugan guð sinn reglulega um sitt daglega brauð og fyrirgefningu syndanna. Svarinu hefur ríkið kallað með hinu svokallaða áramótaskaupi – brauðbita sem ráðamenn og auðvaldið kaupir sér syndaaflausn með. Gerum upp árið, gerum grín að því sem miður fór og höldum svo áfram inn í nýtt ár með hreinan skjöld.

Svarthöfði telur þetta vandamál Íslendinga í hnotskurn. Þessi bölvaða syndaaflausn, þessi fyrirgefning, þessi tilhneiging til að læra ekki af mistökunum og horfa bara beint fram á við. Kannski vill landinn meina að þetta sé dæmi um einhvers konar núvitund eða annað álíka hippasýrubull. En þetta kemur hins vegar í veg fyrir að við drögum lærdóm af mistökum okkar, þetta kemur í veg fyrir framfarir og heldur okkur áfram í þessari vitstola bjartsýnishjarðhegðun sem hefur og mun alltaf koma okkur í koll.

Svarthöfði telur að áramótaskaupið sé ódýr leið íhaldsins og kapítalista til að halda óskertum völdum á landinu. Þeir gera hvurn djöfulinn þeim sýnist ár eftir ár, en síðan er því stillt upp í svonefndan „sketch“ í áramótaskaupinu og þá geta Íslendingar fyrirgefið allt, enda búnir að hlæja að því, og hlátur er allra meina bót, ekki satt.

Að mati Svarthöfða ætti að skipta þessu bölvaða skaupi út fyrir klukkutíma þar sem tekið er fyrir það versta á árinu og kynt undir reiði og óánægju landsmanna. Þá getum við hafið nýtt ár með heygafflana og kyndlana á lofti, tilbúin að knýja fram þær breytingar sem virkilega þarf að gera á árinu.

Ekki láta áramótaskaupið blekkja þig. Berstu á móti múgsefjun í formi glens og gamans. Förum inn í nýtt ár með augun opin og fyrirgefum ekki okkar skuldunautum.