„Það er hvimleitt að hlusta á síendurtekið þus frá Þórarni Ævarssyni, bakara og framkvæmdastjóra IKEA á Íslandi,“ segir Steinþór Jónsson bakari. Steinþór er ósáttur við Þórarin sem vakti athygli á dögunum með erindi á ráðstefnu Alþýðusambands Íslands. Umfjöllunarefni hans var hátt matvælaverð á Íslandi.
Þórarinn, sem er sjálfur bakari, gagnrýndi meðal annars íslenska veitingastaði og bakarí og sagði mörg fyrirtæki sem selja veitingar vera á miklum villigötum. Sagði hann að lausnin að því að bæta afkomu felist ekki í því að hækka verð, og fæla þannig burtu viðskiptavini, heldur frekar í því að lækka verð, því þannig megi fjölga viðskiptavinum.
Sjá einnig: Þórarinn ósáttur: „Ég er frekar orðljótur, ég segi hlutina sem blasa við mér […] Þetta er svo yfirgengilegt“
Í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag má sjá að Steinþór líti svo á að Þórarinn sé að ráðast að þeim sem hann er í samkeppni við.
„Sakar allt og alla um okurverðlagningu og græðgi. Um leið og gagnrýninni sleppir taka við sögur af eigin afrekum, baráttu hans við gráðugu stjórnarmennina sem hann vann fyrir hér áður og sigrum hans í viðleitni sinni til að lækka verð á vörum þess fyrirtækis er honum var treyst fyrir. Hvernig hann „fann upp“ það að gefa helmingsafslátt fjórar vikur ársins en viðhalda síðan „okurverðinu“ hinar 48 vikur ársins! Þetta eru engin ný sannindi og „uppfinning“ Þórarins er bara markaðssetning og gerð til að ná til neytandans í samkeppni. Þetta virkaði það vel að bæði neytendurnir og fyrirtækið sem hann vann fyrir gerðu góð viðskipti.“
Í erindi sínu sagði Þórarinn meðal annars frá því að hann hafi átt hugmyndina að einni farsælustu markaðsherferð landsins, Megaviku Dominos. Til að byrja með hafi um 15 þúsund viðbótarpizzur selst til viðbótar við venjulegu söluna. Megavikan var endurtekin fjórum sinnum á ári, en þegar Þórarinn lét af störfum voru umframpizzurnar orðnar 50 þúsund. Þá sagði hann að innan stjórnar Dominos hafi verið hatrammar deilur um verðlagninguna; sumir hafi viljað hækka verðið, því hagnaður á hverja pizzu fór minnkandi, en horft hafi verið framhjá því að magnið sem selt var jókst stöðugt.
„Röksemdin var kunnugleg: Það er rými fyrir hækkun, jafnvel þó á því sé ekki þörf. Ég þráaðist við og stóðst þær sóknir hækkunnarsinna, sem skildu ekki fegurðina í einfaldleikanum, töfrana við að halda sig við 1000 krónur,“ sagði Þórarinn.
Steinþór heldur áfram að gagnrýna Þórarin í grein sinni.
„Uppfinningamaðurinn Þórarinn var ekki hættur að finna upp (raf)hjólið. Trixið sem hann „fann upp“ til að fá fólk til að koma og versla í megabyggingunni í Garðabæ hefur snúist um það að hafa endalausa megaviku í matsölu húsgagnaverslunarinnar. Hefur það lukkast með slíkum ágætum að fyrirtækið hefur hagnast það vel að það getur bæði greitt Þórarni „ofurlaun“ og eigendum hundruð milljóna í arð.“
Steinþór segir að erfitt sé að gagnrýna þá sem ná því að hagnast vel og bjóða lágt verð á sama tíma. Það sé sannarlega til fyrirmyndar.
„Það hljóta frekari lækkanir að vera á leiðinni í Garðabæ, svona miðað við „uppfinningar“ fortíðar. Það er í hæsta máta ómaklegt að vega að þeim sem af veikum mætti reyna að halda úti smárekstri í samkeppni við „mega“ fyrirtækið IKEA. Bæði það að fyrirtækið er í eigu afar fjársterkra aðila og síðan nýtur matvælaframeiðsla og sala IKEA þess að samnýta bæði fjármagn, húsnæði og starfsfólk. Auk þess eru veitingamenn og bakarí oftar en ekki með fjölbreyttari mat/bakkelsi en það einfalda úrval er IKEA býður upp á. Sérstaklega er ódýrt að koma fram og tiltaka verð á einhverjum hráefnum eða kostnaði hráefna einstakra vara og bera síðan saman við endanlegt söluverð. Handvalið af Þórarni til að valda sem mestri vandlætingu og hneykslan þess er á hlýðir.“
Steinþór endar grein sína á þeim orðum að staðreyndin sé sú að rekstrarkostnaður minni fyrirtækja, þá sérstaklega sá þáttur sem lítur að launakostnaði, sé hærri hlutfallslega en stórfyrirtækja sem, eins og Steinþór segir, kjósa að fara út fyrir sérsvið sitt og hefja matvælaframreiðslu og veitingarekstur.
„IKEA á Íslandi er stór fiskur í þeirri litlu tjörn er Ísland er. Ég bið að lokum lesanda um að velta því fyrir hvert hráefnisverð bókahillunnar BILLY er og hvort miðað við endanlegt söluverð sé um að ræða okur og græðgi.“
