Arna Dögg er fædd og uppalin í Stykkishólmi þar sem hún býr í dag ásamt manni sínum, Hafþóri Inga, og börnum þeirra tveimur, Ármanni, þriggja ára, og nýfæddri dóttur sem fær nafnið sitt næstkomandi sunnudag.
Eftir að hafa fundið fyrir hnút í öðru brjóstinu leitaði Arna til heimilislæknis. Hann pantaði tíma fyrir hana í ómskoðun á brjóstið. Þann 2. nóvember síðastliðinn fór Arna síðan í ómskoðunina og tekið var sýni til rannsóknar. Seinna sama dag fór hún til kvensjúkdómalæknis á Akranesi, til að gangast undir eftirlit vegna blöðru á eggjastokk. Fékk hún að vita að hún væri komin sex vikur á leið. Gleðin var mikil hjá litlu fjölskyldunni en á þriðjudeginum kom svo skellurinn. „Þarna vorum við, nýbúin að eyða helginni í sæluvímu og gleði og þá kemur þetta rosalega sjokk.“
Ekki var hægt strax að segja um hvaða tegund af krabbameini var að ræða og þurftu Arna og Hafþór að bíða í nokkra daga til viðbótar eftir þeim niðurstöðum. Biðin var að sögn Örnu skelfileg, enda ríkti nú algjör óvissa um hvort hægt yrði að halda meðgöngunni áfram. Nokkrir dagar virtust því eins og heil eilífð.
Í ljós kom að krabbamein Örnu var bæði hormónajákvætt og einnig HER- 2 jákvætt, en HER-2 hefur venjulega meiri tilhneigingu til að dreifa sér um líkamann heldur en aðrar tegundir af brjóstakrabbameini.
Arna segir að þau hafi verið staðráðin í að halda meðgöngunni áfram. Ljóst var að það myndi ekki ganga snurðulaust fyrir sig. „Mér var tjáð að ég myndi ekki geta farið í geislameðferð og því þyrfti ég að fara í brjóstnám eftir tvær vikur. Ég gat heldur ekki farið strax í uppbyggingu á brjóstinu.“
Ákveðið var að hefja lyfjameðferð við hormónatengda meininu á meðgöngunni og bíða með meðferð á seinna meininu þar til eftir að barnið kæmi í heiminn. Ástæðan er sú að lyfin sem gefin eru við HER-2 krabbameini geta borist í fylgjuna og valdið fóstri skaða.
Arna byrjaði í lyfjagjöf 5. janúar og fóru næstu mánuðir í endalausar heimsóknir á spítalann, ýmist í lyfjagjöf á krabbameinsdeild eða í sónar og aðrar skoðanir á kvennadeildinni, en þar sem meðgangan var flokkuð sem áhættumeðganga þurfti Arna að vera undir sérstöku eftirliti.
„Ég var oft mjög áhyggjufull um barnið og panikkaði kannski bara við minnsta verk sem ég fann. Ég þurfti að keyra á milli Reykjavíkur og Stykkishólms að minnsta kosti einu sinni í viku og þegar leið á meðgönguna var ég alveg búin á því. Ég hafði enga orku, og þrek og þol var farið, mér var illt í bakinu og bara illt alls staðar. Ég reyndi eins og ég gat að hreyfa mig, jafnvel þótt það væri ekki nema bara örstuttir göngutúrar, og það hjálpaði heilmikið.“
Það eitt að vera ólétt er rosalegt álag og þegar maður bætir krabbameinslyfjameðferð ofan á það þá er þetta auðvitað orðið rosalega erfitt. „Þetta var ofboðslega mikil gleði en samt svo mikil streita á sama tíma.“
Arna nýtur þess að vera nýbökuð móðir þessa dagana, áður en hún byrjar í seinni lyfjameðferðinni í haust. Lífsviðhorf hennar hefur breyst mikið.
„Ég fór að hugsa um allt sem mig langaði að gera. Ég var svo vön að hugsa alltaf að ég myndi bíða með það þar til rétti tíminn kæmi, þegar strákurinn yrði eldri. Eftir þetta þá er ég hætt að geyma endalaust að gera það sem mig langar til. Við eigum bara eitt líf og við eigum að njóta þess.“
Aðstandendur Örnu stofnuðu styrktarsjóð Örnu Hjaltalín til að styðja við bakið á Örnu og fjölskyldunni í gegnum veikindi hennar. Ljóst er að svona veikindum fylgir mikið tekjutap, bæði fyrir Örnu og manninn hennar, Hafþór. Laugardaginn 18. ágúst munu ættingjar og vinir Örnu taka þátt í Reykjavíkurmaraþoninu og safna áheitum fyrir sjóðinn. Þeir sem vilja leggja þeim lið er bent á heimasíðu hópsins inni á vefsvæði Hlaupastyrks.
