Yuri Shvets er einn þekktasti njósnari Sovétríkjanna. Shvets er úkraínskur að uppruna og lærði njósnir með Vladimír Pútín. Báðir störfuðu þeir fyrir leyniþjónustu Sovétríkjanna, KGB, Shvets á árunum 1980 til 1990. Nafn Shvets komst í deigluna þegar hann var vitni í máli njósnarans Alexanders Litvinenko sem myrtur var með eitri árið 2006.
Eftir að járntjaldið féll og kommúnisminn í Austur-Evrópu hrundi flutti Shvets til Bandaríkjanna og skrifaði þar bækur í felum. Ein af þeim bar nafnið Washington Station: My Life as a KGB Spy og þar er reynslu hans af njósnum í Bandaríkjunum lýst.
Shvets fór sjálfur í njósnaferðir til Bandaríkjanna og þar réð hann undirmenn sem störfuðu innan bandaríska stjórnkerfisins. Einn af þeim var Ástrali að nafni John Helmer, sem fékk dulnefnið Sókrates. Í viðtali frá árinu 1995 lýsti Shvets hvernig Helmer hefði viljað nota sínar upplýsingar til þess að kúga Ronald Reagan Bandaríkjaforseta á leiðtogafundinum í Höfða í október árið 1986.
Upplýsingarnar sem um ræðir voru þær að CIA, bandaríska leyniþjónustan, væri í samstarfi við Medellin-eiturlyfjahringinn, varðandi innflutning kókaíns til Bandaríkjanna. Ágóðinn af sölunni væri notaður til þess að kaupa vopn fyrir skæruliða í Nikaragva.
Eins og flestir vita funduðu Reagan og Mikhail Gorbachev, leiðtogi Sovétríkjanna, um takmörkun kjarnorkuvopna. Shvets sagði:
„KGB notaði upplýsingarnar hans og sagði Gorbachev að nota þær til þess að beita Bandaríkjastjórn þrýstingi á leiðtogafundinum í Reykjavík,“ og enn fremur: „Það skipti KGB ekki máli hvort upplýsingarnar væru sannreynanlegar, en þær voru kynntar sem sannindi fyrir Gorbachev.“
Shvets segir að með þessu hafi KGB viljað eyðileggja Höfðafundinn.
„Yfirstjórn KGB hafði miklar áhyggjur af því að utanríkisráðuneytið hefði öll völd í utanríkismálum Sovétríkjanna. Þeir höfðu miklar áhyggjur af því að starfsfólk utanríkisráðuneytisins væri að spila leikinn eftir reglum Bandaríkjamanna og létu stjórnast. Þess vegna vildi KGB skemma fundinn með öllum ráðum og láta Gorbachev halda að utanríkisráðuneytið hefði klúðrað honum. KGB væri hins vegar stofnunin sem hægt væri að treysta í utanríkismálum.“