Upprunalegir eigendur voru Hólmgeir Baldursson og Róbert Árni Hreiðarsson (nú Robert Downey) en eftir aðeins nokkra mánuði var hún seld til Eyþórs Arnalds og fyrirtækisins Alvöru lífsins sem stofnað var í kringum sýningu Bjarna Hauks Þórssonar á Hellisbúanum. Forsvarsmenn Alvöru lífsins voru þeir Árni Þór Vigfússon og Kristján „Ra“ Kristjánsson, æskufélagar úr Verzlunarskólanum sem höfðu meðal annars sett upp sýninguna Cats við góðan orðstýr.
Gullöld Skjáseins var á fyrstu árum aldarinnar þegar vinsælir íslenskir þætti á borð við Djúpu laugina, Allt í drasli og Popppunkt voru sýndir. Þá skapaði Erpur Eyvindarson hinn ódauðlega Johnny Naz í þáttunum Íslenskri kjötsúpu sem margir muna eftir. Skjáreinn var partístöð og margir af þeim sem störfuðu þar hafa lýst því að þeir hafi eytt nánast öllum sínum launum á Prikinu, skemmtistað sem var þá einnig í eigu Árna Þórs og Kristjáns Ra.
En reksturinn stóð ekki undir sér og fljótlega fór Skattrannsóknarstjóra að gruna að ekki væri allt með felldu í bókhaldi fyrirtækisins. Höfðu þá stórar upphæðir runnið inn á reikninga félagsins frá Landssímanum og varð það upphafið að hinu þekkta Landssímamáli.
Aðalféhirðir Landssímans var Sveinbjörn Kristjánsson, bróðir Kristjáns Ra, og játaði hann samstundis að hafa tekið 261 milljón króna út úr fyrirtækinu og lánað Kristjáni og Árna Þór. Sveinbjörn sagðist einn hafa borið ábyrgðina og að þeir hefðu verið grunlausir um að féð væri illa fengið en engu að síður voru þeir allir kærðir, auk tveggja annarra einstaklinga sem taldir voru hafa átt þátt í stuldinum árið 2004.
Við vitnaleiðslur kom í ljós að féð hafði runnið inn í Skjáeinn frá fyrsta degi. Sveinbjörn sagði að ávallt hefði staðið til að endurgreiða féð en þegar hann sá að Kristján og Árni gátu ekki greitt strax varð hann að breyta bókhaldinu. Fjárþörf Skjáseins var hins vegar viðvarandi og áfram flæddi fé frá Landssímanum inn í Skjáeinn. Sveinbjörn passaði sig á því að vera ávallt í vinnu um mánaðamót þegar uppgjör fór fram og notaði kúnstir til að blekkja alla eftirlitsaðila.
Sveinbjörn var dæmdur til fjögurra og hálfs árs fangelsisvistar í héraði og áfrýjaði ekki. Árni Þór og Kristján fengu tveggja ára dóm þar sem þeir hefðu átt að vita að féð var illa fengið. Sú refsing var lækkuð í fimmtán og átján mánuði í Hæstarétti. Einn annar sakborningur var dæmdur til þriggja mánaða fangelsisvistar fyrir peningaþvætti.
