En aftur að kynlífsþynnkunni. Hugtakið læddist að mér einhverju sinni þegar ég var að hugsa eða skrifa um fyrirbærin „sub-drop“ og „dom-drop“ sem eru vel þekkt í heimi þeirra sem stunda BDSM. Orðin vísa þar til depurðar og tómleika sem á það til að heltaka fólk eftir leiki sem innihalda til dæmis valdaskipti eða að sársauki sé gefinn og þeginn. Þó svo að allt fari fram með fullu samþykki þátttakenda hafa BDSM-iðkendur áttað sig á mikilvægi „aftercare“ – en með orðinu er átt við nánd, knús og sýnda umhyggju í kjölfar leiks. Ef látið er hjá líða að sinna þessum þætti er mun meiri hætta á að þátttakendur leiksins upplifi „drop“, hvort sem þeir hafa leikið hlutverk hins undirgefna eða hins drottnandi. Íslenska orðið sem mér datt í hug fyrir þetta er leikjaþynnka. Mismunandi er hvenær leikjaþynnkunnar verður vart, stundum strax eftir leik, en nokkrum dögum síðar hjá öðrum. Þess vegna er mikilvægt að huga að knúsi og nánd, og ekki síður samtali dagana eftir leik. Ég held að við getum yfirfært þetta á hvaða kynlíf sem er, og enn og aftur verður BDSM-heimurinn leiðandi í pælingum um velferð þátttakenda í kynlífi. Annað dæmi eru leiðarorð BDSM-fólks; öryggi, meðvitund og samþykki, sem að sjálfsögðu ættu að vera formerki alls kynlífs.
Jón fór á barinn. Klæddur í sitt fínasta púss, sex vikur frá skilnaði og fullt tungl á lofti. Vinirnir sögðu að það væri löngu kominn tími á smá ríbánd hjá kallinum. „Bleeeessaður mahr, þú getur ekki lifað af í þurrki í allt haust. Komdu með okkur á Hressó og við finnum eina hlýja fyrir þig,“ sagði Gunnar vinnufélagi hans í kaffipásu á miðvikudegi. Jú, Jón var nú farinn að þrá kvenlega hlýju og snertingu, allt gekk vel með krakkana aðra hverja viku og gott ef fyrrverandi var ekki komin á Tinder. Tandurhreinar nærbuxur, átta gusur af uppáhaldsrakspíranum, og smokkur í vasann. Það var smá vandræðalegt að nálgast stelpurnar á barnum, enda langt síðan síðast, sambandið hafði jú varað í sex ár. Þetta kvöld valdi Jón að hífa upp sjálfstraustið með aðstoð áfengis – áhrifarík aðferð og mikið notuð á öldurhúsum landsins í áranna rás. Viti konur, hinum megin við barinn sá hann Guðrúnu, fyrrverandi samstarfskonu úr bankanum, standa eina síns liðs. Augu þeirra mættust og hann sá vel formaðar varir hennar mynda „hæ“ sem heyrðist þó ekki fyrir Cardi B sem einokaði hljóðheiminn á myrkum staðnum. Hann brosti breitt og fylgdist með hönd hennar taka utan um ískalt prosecco-glas, hönd sem eitt sinn fyrir mörgum, mörgum árum hafði tekið á svipaðan hátt utan um getnaðarlim hans í vinnuferð erlendis. Það skiptir svo engum togum að Jón mjakar sér gegnum iðandi þvöguna rakleitt upp að Guðrúnu og segir „hæ“ með varir sínar þétt við eyra hennar.
Skemmst er frá því að segja að með þeim urðu fagnaðarfundir sem enduðu með leigubílaferð í Grafarholtið heim til Guðrúnar þar sem þau nutust fram á morgun. Um hádegisbil vaknaði Jón með höfuðverk og eitthvað sem væri hægt að kalla andlátstilfinningu. Hann fór fram á bað og pissaði og nuddaði smá tannkremi á tennur og tungu til að losna við verstu andfýluna. Guðrún var svefndrukkin meðan þau skiptust á Facebook-prófílum og kvöddust. Hún fylgdi honum ekki til dyra.
Ný vinnuvika hófst og Jóni var eitthvað ómótt innan í sér. Guðrún hafði ekki brugðist við því að hann sendi henni blikkandi broskall á Messenger. Hann horfði út um gluggann á glerhýsinu sem hýsti skrifstofuna hans og mánudagurinn fyllti vitundina. Hann hreyfði varla við einni einustu tölu í Excel-skjali dagsins og lufsaðist um eins og draugur. Hann var lystarlaus um kvöldið og nennti ekki á billjardstofuna með vinum sínum – sú hugsun læddist að honum að líklega myndu þeir skemmta sér betur í fjarveru hans. Jón heyrði ekkert í Guðrúnu og hafði ekki burði í sér til að hafa samband sjálfur. Eftir tvo daga af tómleika var hann líka fullviss um að hún sæi stórkostlega eftir því að hafa sofið hjá honum, hann hefði líklega verið glataður elskhugi … En þetta leið hjá og á föstudegi var Jón orðinn eðlilegur á ný.
Guðrún var mjög bissí þessa viku. Henni hlýnaði í maga og grindarholi við að sjá broskallinn frá Jóni en hafði ekki tíma til að svara akkúrat þá. Hún var ánægð með nóttina sem þau eyddu saman og vonaðist virkilega til að það yrði framhald á. Hún eyddi fyrstu þremur dögum vikunnar á starfsdögum stofnunarinnar í Landmannalaugum – hópefli og alls konar vesen með afar litlu netsambandi. Á fimmtudegi kom hún aftur á skrifstofuna og nokkrir metrar af tölvupósti biðu svars – svo þurfti hún að fara með köttinn í sprautur í hádeginu. Á föstudegi settist hún niður með símann og áttaði sig loks á því að hún hefði aldrei svarað sæta broskallinum frá Jóni. Hún notaði tvo þumalfingur og pikkaði inn: „Hæ sæti. Takk fyrir frábæra nótt. Ertu með plön um helgina?“
Ragnheiður Haralds- og Eiríksdóttir er hjúkrunarfræðingur og kynlífsráðgjafi
Spurningar og tímapantanir: raggaeiriks@gmail.com
