„Það var þegar þú ákvaðst að það væri rétt að hella þér yfir mig 17 ára gamla og segja mér að ég gæti allt eins drepið mig,“ skrifar Kristín í færslu sinni á vynir.com.
Færslan er opið bréf til læknis Kristínar þegar hún 17 ára gömul, læknis sem hún mun um ókomna tíð hugsa til, læknis sem sagði henni að hún gæti allt eins drepið sig.
Mig langaði til þess að skrifa þetta bréf þó aðallega til þess að létta af mér en mögulega hjálpa öðrum í svipuðum sporum andlega.
Ég vil segja þér frá því hversu mikið þér tókst að skemma fyrir mér unglingsárin og hvað þú munt halda áfram að skemma fyrir mér í framtíðinni. Mér mun seint koma til með að líða vel hjá læknum um ókomna tíð. Ég mun aldrei taka því vel ef einhver tekur um axlirnar mínar því þá birtist þú, ég heyri röddina þína og ég finn lyktina sem var alltaf á stofunni þinni þegar þú rændir mig sakleysi mínu og persónuleika. Það var þegar þú ákvaðst að það væri rétt að hella þér yfir mig 17 ára gamla og segja mér að ég gæti allt eins drepið mig.
17 ára stelpu sem var komin með nóg af lélegri framkomu og einelti frá því að hún mundi eftir sér en náði þó að brosa í gegnum það allt.
Þessi stelpa var ekki vel sett andlega en þarna ýttir þú henni alveg yfir strikið
Strikið sem hélt henni á milli heims og helju, strikið sem var oft svo þunnt að hún náði ekki að rökræða við sig hvort það væri þess virði að lifa. En hvað hefði gerst hefði stelpan ákveðið að fylgja ráðum þínum og farið heim og bundið enda á líf sitt? Sennilega hefði lítið gerst eins og mátti lesa úr bréfinu sem landlæknir sendi um að ekki væri hægt að kæra framkomu þína. En fyrir fjölskyldu hennar og vini hefði það verið þyngra en nokkurt annað.
Hún átti erfið ár eftir þetta og átti erfitt með að halda sér á floti því henni fannst hún stanslaust vera að drukkna. Hún tók reiði sína út á vinum og fjölskyldu af því að aðrir vildu ekki hlusta á hana, þar á meðal kerfið. Þarna byrjaði hún að finna fyrir sjálfsvígshugsunum sem að voru að gera út af við hana. Hún mun eiga erfitt með að treysta fólki í framtíðinni út af því sem að þú gerðir, hún mun ekki geta lifað eðlilegu lífi vegna þess.
Vegna þess að röddin þín mun alltaf óma í hausnum á henni, spyrjandi hana hversvegna hún láti ekki verða að því.
Svo til þín læknir
Það er henni erfiðara en tárum taki að nafngreina þig ekki, vegna þess að þó að þú hafir alla heimsins pappíra til þess að sýna þína menntun þá munt þú aldrei geta áunnið þér þann rétt á að geta horft í augun á fólki og sagst vera góður í þínu starfi.
En það er eitt sem þú getur verið fullviss um og það er að þér tókst ekki að brjóta hana í gegn. Hún er ennþá lifandi og mun halda áfram að vinna að sínum bata af þessari hræðilegu reynslu sem þú settir hana í.
Og það er svo sannarlega ekki þér að þakka að hún andar í dag.
Færslan er skrifuð af Kristínu og birtist hún upphaflega á vynir.is.
