Þegar Inga Lára Magnúsdóttir var nýbyrjuð að keyra leigubíl ítrekaði faðir hennar við hana að hún ætti alltaf að líta aftur í bílinn þegar fólk færi út til þess að ganga úr skugga um að það hefði ekki gleymt neinu.
Ég var þessa fyrstu daga mína svo upptekin að rata að ég átti það til að gleyma að kíkja aftur í,
segir Inga Lára í færslu á Facebook.
Ég tók upp par í miðbænum og keyrði þau í Kópavoginn. Ég heyrði að þau voru greinilega að kynnast en spáði ekki meira í því. Þegar ég stöðva bílinn borgar stelpan og hurðin lokast.
Inga Lára var orðin mjög þreytt enda var klukkan að ganga 5 um morgun.
Ég blastaði því tónlistinni í botn og hreinlega öskraði ég söng svo hátt. Glugginn opinn og kúlið í botni. Þegar ég kom upp Bústaðarbrúnna fæ ég allt í einu andlit fram í til mín. Hann pikkar í öxlina á mér og segir: „Heyrðu vinkona, hvert erum við að fara??
Maðurinn sem hafði komið inn í bílinn með stelpunni hafði ekki farið út með henni og sat hann því enn aftur í bílnum.
Hann bókstaflega grét úr hlátri og ætlaði ekki að koma upp orðunum. Þarna hafði ég gleymt farþega! Ég hef ekki sungið í bílnum eftir þetta og kíki núna vel og vandlega hvort eitthvað eða EINHVER hafi orðið eftir í bílnum.
