Hvernig er hægt að lýsa ánægjunni sem fylgir því að horfa á litríkan, fullkomlega mótaðan gúmmíbangsa bráðna þar til hann verður að óþekkjanlegum vökva?
Hvað þá ef maður horfir á það aftur á bak, vökvann verða að gúmmíbangsanum? Það er allaveganna furðulega fullnægjandi að horfa á nammi bráðna og bráðna aftur á bak og það sem gerir ánægjuna enn betri, er klassíska tónlistin sem er spiluð undir.
Hlustaðu á Vivaldi á meðan þú horfir á nammi bráðna eða taka sitt rétta form aftur, við lofum að þú átt eftir að njóta þín, við gerðum það allaveganna. Þetta er hreinlega bara meistaraverk, allt myndbandið í heild sinni!
