Leikkonan Gwyneth Paltrow er langt frá því að vera feimin og hikar ekki við að tala opinskátt um kynlíf. Í nýjasta tölublaði The Sex Issue fer hin 44 ára gamla Paltrow yfir fullnægingar, hjálpartæki, skyndikynni og klám. Það sem vekur hins vegar mesta athygli er löng og ítarleg grein hennar um endaþarmsmök þar sem hún gefur leiðbeiningar í samráði við Paul Joannides doktor í sálfræði.
„Fyrst var þetta eitthvað til að hneykslast yfir, svo var þetta rætt opinskátt og nú er endaþarmskynlíf venjulegt í svefnherbergjum fólks – þetta má sjá með því að skima yfir fjölmiðla, klám og sjónvarpsþætti. Sannleikurinn er hins vegar sá að það eru ekki allir sem stunda það,“
segir Paltrow í grein sinni. Vitnar hún í niðurstöður rannsóknar bandaríska heilbrigðiseftirlitsins þar sem kemur fram að 30 til 40% gagnkynhneigðra karla og kvenna hafa prófað endaþarmsmök:
„Ef endaþarmsmök æsa þig þá ertu ekki ein. En hversu algengt það er að stunda endaþarmsmök breytir því ekki að þau eru algengasta leiðin til að smita HIV og aðra kynsjúkdóma.“
Johannides segir að endaþarmsmök hafi orðið algengari eftir að klám færðist yfir á netið:
„Ég myndi segja að árið 2005 þá hafi kláminu tekist að hætta að gera greinarmun á leggöngum kvenna og endaþarmi.“
Vandinn sé hins vegar sá að klám gefur ekki raunsanna mynd af endaþarmsmökum þar sem oft sé mikill undirbúningur búinn að fara fram bak við tjöldin því engin kona sé reiðubúin að fá typpi inn í rassinn án nokkurs undirbúnings. Fyrst þurfi hún að vera búin að læra að slaka á hringvöðvanum eða undirbúa sig vel með fingrum og/eða hjálpartækjum, að ógleymdu miklu magni af sleipiefni. Varðandi smithættu þá segir Johannides að það sé góð regla að nota alltaf smokk við endaþarmsmök því HIV smithættan sé 17 sinnum meiri við endaþarmssamfarir en við samfarir í leggöng. Smokkurinn sé einnig til að vernda karlmanninn því það sé sýkingarhætta ef saurgerlar komist inn í þvagrásina.
Gefur hann þrjú góð ráð til að gera endaþarmsmök ánægjuleg fyrir báða aðila:
Að lokum er bent á í greininni að það sé ekki nauðsyn að fara alla leið, sérstaklega ekki í fyrstu atrennu að svæðinu, heldur prófa fyrst fingur með sleipiefni.