„Mér leið eins og það væri ekki pláss fyrir mig á Íslandi,“ sagði Guðný Helga Grímsdóttir, þrítug kona, sem hélt erindi á húsnæðisþingi í dag. Guðný var ein fjögurra kvenna sem stigu í pontu og sögðu frá reynslu sinni af leigumarkaðnum hér á landi.

Guðný Helga er með sveinspróf í húsgagnasmíði og B.A.-gráðu í uppeldis- og menntunarfræði. Hún var á leigumarkaði í sjö ár; var lengi á stúdentagörðum, leigði svo af skyldfólki en nú stendur henni aðeins almennur leigumarkaður til boða.

„Í febrúar skrifaði ég undir eins árs leigusamning en honum var sagt upp eftir fimm mánuði þar sem leigusalinn ákvað að flytja sjálfur inn. Ég byrjaði strax að leita en sá að leiguverðið var of hátt og ég hafði aðeins efni á að leigja herbergi. Það hefði aftur á móti þýtt að ég þyrfti að leigja geymslu fyrir búslóðina mína svo þetta gekk ekki upp.“

Í erindi sínu sagði Guðný Helga að sér hafði aldrei dottið í hug að hún gæti lent í þessari stöðu. Hún hafði talið sig vera vel fjárhagslega undirbúna til að reka leiguheimili. Hún fór því að leita að húsnæði utan við höfuðborgarsvæðið því hún taldi að þar yrði auðveldara að finna íbúð en svo reyndist ekki vera. Henni hafi liðið eins og það væri ekki pláss fyrir hana hér á landi.

Guðný Helga sá auglýsingu í Bændablaðinu um vinnu fyrir austan og þangað er hún flutt. Þar býr hún í húsnæði sem er tímabundið fram á næsta sumar. „Ég lifi einn dag í einu því framtíðin er óljós. Ég vil bara eiga stað sem ég get kallað heima.“