Leikmyndahönnuðurinn Heimir Sverrisson telur sig vera vel sjóaðan í sínu fagi, þrátt fyrir að hafa upphaflega slysast í leikmyndagerð. Hann hefur komið að ýmsum stórum verkefnum á skömmum tíma, bæði innlendum sem erlendum, og vann nýlega að stórslysamyndinni Adrift eftir Baltasar Kormák.
Adrift er frumsýnd vestanhafs þessa helgi og hefur hlotið fínar viðtökur. Um er að ræða sannsögulega mynd um Tami Oldham og unnusta hennar, Richard Sharp, en saman ætluðu þau að sigla frá Tahítí til San Diego árið 1983. Á miðri leið lentu þau í fellibylnum Raymond og þegar óveðrið var gengið yfir sáust miklar skemmdir á bátnum og er unnustinn horfinn. Shailene Woodley og Sam Claflin fara með helstu hlutverk. Þess má einnig geta að kvikmyndataka myndarinnar er í umsjón Óskarsverðlaunahafans Roberts Richardson. Hann er víða talinn einn sá virtasti í bransanum og hefur unnið mikið með virtum leikstjórum á borð við Martin Scorsese, Oliver Stone og Quentin Tarantino.
Þegar Heimir hefst handa að nýju verkefni byrjar hann að safna í sarpinn ljósmyndum og punktum fyrir ákveðið „moodboard“ eins og hann kallar það, eða stemningsborð. Hefst þá ákvörðun um notkun ráðandi lita og stílbragða, sem Heimir segir að sé alltaf skemmtilegt ferli ásamt því að vinna náið með leikstjóra og kvikmyndatökumanni.
„Þegar ég var til dæmis að vinna undirbúningsvinnu fyrir Adrift þá bjó ég til myndabanka af karakter sem mér fannst smellpassa við Tami. Ég sendi Balta þessar myndir og þær urðu kveikjan að nokkrum nýjum senum sem rötuðu svo í myndina, En þetta voru bara ljósmyndir héðan og þaðan sem smellpössuðu við karakterinn,“ segir Heimir.
„Stundum vinnur maður mikið með leikurum við að skapa þeirra heim en á endanum er það alltaf samvinna og samtal sem skilar bestu hugmyndunum.“
Dagarnir langir og álagið títt
„Það hafa allir einhver sérsvið eða eru bara einfaldlega með réttu tilfinninguna fyrir verkefninu,“ segir Heimir og fullyrðir að það mikilvægasta í skapandi starfi sé að velja rétta fólkið til að vinna með.
„Hvernig leikmyndadeild er sett saman fer eftir eðli verkefnisins. Ég held að þetta sé svipað með tónlist og að vera í hljómsveit. Fólk þarf að vinna saman langa daga og álagið er oft mikið. Þetta er kannski ekki fjölskylduvænsta atvinnugreinin, en það er eitthvað sem dregur mann í næsta verkefni og ég held að það sé blanda af öllu þessu góða fólki sem gefur allt í verkefnin, allir eru partur af sköpunarferlinu og það er það skemmtilegasta við þetta starf.“
Heimir er annar stofnenda fyrirtækisins Irma Studio ásamt Arnari Orra Bjarnasyni. Þeir félagar reka þar margar deildir, frá leikmyndahönnun til framleiðsluverkstæðis og mótagerðar. „Fyrirtækið er alltaf að stækka frá ári til árs. Við byrjuðum fimm manns en erum með yfir tuttugu starfsmenn í dag.“
Heimir segir heim kvikmynda og sérstaklega leikmynda alltaf hafa heillað hann. „Ég var lengi búinn að fitla við heimildamyndagerð og ferðaðist mikið um heiminn, meðal annars með syni mínum Daniel. Við tókum upp efni á ferðalögum okkar um Kína og Indland og ég var meira og minna á ferðalögum í nokkur ár. En það var fyrir slysni að ég endaði í þessu því það er erfitt að halda sér á floti með heimildamyndagerð,“ segir Heimir.
Þá var hann farinn að vinna í leikmyndum í auglýsingum og verkefnin fóru hratt stækkandi, sem Heimir segir skrifast á heppni. „Ég hef fengið að vinna með mjög færu fólki sem ég lærði mikið af. Svo kom fyrsta kvikmyndin en þær eru held ég séu orðnar sjö núna og ein sjónvarpssería sem ég hef verið leikmyndahönnuður að. Svo skipta auglýsingar og alls konar önnur verkefni hundruðum.“
Heimir hefur búið í New York og unnið við skúlptúra á kvikmyndunum The Secret Life of Walter Mitty og Noah. Einnig sá Heimir um leikmyndina í Hrútum, Vargi, Ég man þig, Eiðinum hans Baltasars og tónlistarmyndbandinu Utopia með Björk.
Reyndi mikið á mannskapinn
Hönnuðurinn segir að Adrift hafi verið bæði spennandi og krefjandi verkefni, en tækifærið kom til með léttu símtali frá Baltasar snemma árið 2017. „Hann hafði samband við mig og sagði: „Eigum við ekki að skella okkur í smá skútusiglingu og gera bíó?“ Eftir að hafa lesið handritið þá ákvað ég að slá til og við fórum að skoða tökustaði skömmu síðar,“ segir Heimir.
„Við vorum með mjög góða leikmyndadeild þarna úti sem var að mestu frá Nýja-Sjálandi. Tökurnar í Rakiraki í Fídjíeyjum voru mjög erfiðar og reyndu mikið á mannskapinn.“
Það tók rúman mánuð að finna rétta bátinn sem Heimir segir vera stærsta tökustað myndarinnar. Hann fannst loksins í Auckland í Nýja-Sjálandi og voru gerðar miklar breytingar á honum.
„Við smíðuðum svo eftirlíkingu af bátnum í fullri stærð sem var á sérstökum flotholtum til að geta sökkt honum og haft stjórn á hvernig hann hallaði. Fyrir innitökurnar smíðuðum við einn sem var hægt að taka í sundur nánast hvar sem er fyrir myndavélar og ljós, fyrst tókum við innisenur og svo sökktum við settinu í sérstakri sundlaug,“ segir hann.
„Þetta var mjög flókið tæknilega séð og margir verkfræðingar, bátahönnuðir og effektamenn sem komu að þessu en báturinn varð að þola mikinn sjógang og veltur sem voru mun meiri en við gerðum ráð fyrir, en þetta hélt allt saman.
