Þetta er raunveruleg saga um sænska stelpu og hennar fjölskyldu. Sebastian Stakset sagði okkur söguna hennar á samkomu á laugardaginn. Það komu tár og rúmlega það þegar ég hlustaði á hann lýsa raunum hennar í tvo klukkutíma. Ég er ekki alveg viss hvort nafnið hennar sé rétt en það sem samt svo fast í mér að ég er nokkuð viss.
Ég hef aldrei á ævinni samið svona langt ljóð, en sagan hennar Miröndu er og var svo miklu stærri en hægt var að koma fyrir í 5-7 erindum.
Miranda
Sem kornabarn átti hún framtíð og líf
móður og föður skjöldinn og hlíf
en lífið reif niður æskunarblóm
þá hækkaði myrkrið sinn kolsvarta róm
Faðirinn festist á dælunar stað
og framtíðardraumar voru lamdir í spað
með fjögur ár lifuð hún óskaði þess
að pabbi hennar hefði kysst hana bless
Já úr hennar lífi pabbi hennar hvarf
frá konu og börnum gaf óttan í arf
martröðin rétt var að byrja að tifa
því margar hún átti eftir að lifa
Sex ára gömul kom höggið svo aftur
glefsaði í hana myrkrana kjaftur
myrkrið það sveiflaði syndugum sprota
þegar móðirin dæluna byrjaði að nota
Miranda grét af stöðugum ótta
í huganum vildi hún leggja á flótta
en hún var svo lítil hvert gæti hún farið
hugurinn brotinn og hjartað var marið
Á afskekktan stað mæðgurnar fluttu
þar sem hræðsla og sorg úr grasinu spruttu
því vímaður maður var með þeim í förum
sem fjölga átti eftir hinum andlegu örum
Með blóðugum hnefum hann mömmuna barði
og andlitið hennar sprengdi og marði
öskrandi af hræðslu stelpurnar stóðu
eru höggin í andlit mömmunar óðu
Hún flúði með dæturnar burtu í flýti
og losnaði úr þessu helvítis víti
en fíknin var föst í lasburða heila
dælan var hennar forboðna veila
Kvöld eitt kom mamman í herbergið vímuð
með hjartað sitt kalið í andliti hrímuð
Miranda vildi leyfa henni að finna
sársaukann milli hugsanna sinna
Hún fór út í myrkrið og dæluna keypti
hatur og örvænting stúlkuna gleypti
á fjórtánda ári með nálar í æðum
dældi hún í sig vímunar glæðum
Árin þau liðu í fjötrum og hlekkjum
á götunni svaf og á ísköldum bekkjum
sundurtætt fjölskyldan hætti að vona
að líf þeirra yrði annað en svona
Miranda dópaði hugann í klessu
látlaust hún grét hver stjórnaði þessu
eitt sinn var máttur sem færði okkur son
sem lánlausum sálum færði svo von
Í hjartanu trúin byrjaði að vakna
og Miranda lífsins byrjaði að sakna
í bæninni fannst hinn kröftugi styrkur
sem sigrað gat vonleysi, ótta og myrkur
Sínu lífi Miranda þráði að snúa
með guði hún vaknaði og byrjaði að trúa
kraftaverk gerast því hann kann til verka
hann styrkir þá veiku og gerir þá sterka
Í dag er Miranda laus úr þeim hlekkjum
Sem við mörg af köldum sannleika þekkjum
almættið púslaði milljónum brota
því hennar móðir og systir hættu að nota
