Í Poldark hafa óvinir hetjunnar nóg fyrir stafni. Í síðasta þætti réðust þeir að þjóni hans og virtust hafa myrt hann. Allavega var þjónninn kominn á líkbörur en hvarf þaðan skyndilega og olli það vitanlega miklu uppnámi meðal persóna þáttanna. Sérstaklega var eiginkonan í öngum sínum. Þjónninn birtist síðan ljóslifandi en áberandi önugur.

Óvinir Poldarks munu ekki gefast upp. Reyndar eru þeir svo útsjónarsamir í myrkraverkum sínum að þeir eru farnir að fara áberandi mikið í taugarnar á manni. Þegar þeir birtast á skjánum hugsar maður ósjálfrátt: „Skíthællinn þinn!“ Oft gerist það að leikarar festast í hlutverkum sínum og hætt er við því að þegar einhver þessara leikara bregði sér í önnur hlutverk verði viðbrögð manns: „Þarna er vondi maðurinn úr Poldark“. Reyndar má líka velta því fyrir sér hvort Aidan Turner sem leikur Poldark muni nokkurn tíma losna við þá ímynd. Í hugum fólks mun hann sennilega alltaf vera Poldark.

Kunnuglegu andliti hefur brugðið fyrir í síðustu þáttum Poldarks. Um leið og John Nettles sást rak ég upp glaðlegt hróp: „Barnaby, vinur minn!“ Nettles er hinn eini sanni Barnaby, lögreglumaðurinn í Midsomer, sem er bæði vinalegur og traustur og leysir öll mál. Í Poldark er hann enn Barnaby í mínum huga og ég sendi honum hlýtt augnaráð. Hann er aukabónus í þáttum sem halda manni fyrir framan skjáinn.

Dálkur eins og þessi er ekki hugsaður sem kvörtunarhorn, það er alveg nóg af nöldri í þessum heimi þótt maður sé ekki að bæta á það. En nú verður samt svo að vera því RÚV hefur syndgað. Mánudagskvöld eru frátekin fyrir Næturvörðinn, en síðasta mánudagskvöld voru settar á dagskrá Eldhúsdagsumræðu á Alþingi. Næturvörðurinn var látinn víkja. Hversu margir nenna að hlusta á þessar umræður? Var ekki hægt að hafa þær útvarpi fremur en sjónvarpi eða þá á einhverri annarri rás RÚV? RÚV tókst allavega að eyðileggja mánudagskvöldið fyrir hinum fjölmörgu aðdáendum Næturvarðarins.