Ja hérna hér. Það er eiginlega ekki annað hægt að segja um þessa mynd. Maður ímyndar sér að Seth Rogen og vinir hans hafi fengið sér vel í pípu þegar þeir fengu hugmyndina, sem snýst í stuttu máli um vörur í stórmarkaði sem allar eru gæddar skynjun. Pulsurnar eru strákar og brauðin stelpur, sem er augljós brandari en tekinn svo langt að hann verður fyndinn.

Við erum hér komin ansi langt frá teiknimyndum Disney. Myndin er bæði „splatter“-mynd og klámmynd, en með matvörur í öllum aðalhlutverkum með vessa sem leka í allar áttir. Hver einasta persóna er steríótýpa, súrkálin eru nasistar, tabaskósósurnar eru svo miklir Mexíkanar að sumir vilja vafalaust byggja múr í kringum þá og hér eru jafnvel arabi og gyðingur sem eru alltaf að rífast. Í kringum þetta tekst svo að tvinna endalausa orðaleiki sem eru flestir ágætir.

Ofan á allt er boðskapurinn þó mikilvægur. Trúarbrögðin eru til þess fallin að láta fólk sætta sig við vonlausa stöðu í stað þess að reyna að breyta henni. Og jafnvel þó að maður sjái í gegnum þau dugir ekki að segja öðrum hvað þeir eru vitlausir, heldur á að ganga á undan með góðu fordæmi og færa rök fyrir máli sínu.

Í raun hefði þetta alveg gengið upp sem barnvænleg Pixar-mynd með heimspekilegu ívafi, en í staðinn er farin sú leið að raða inn blótsyrðum og klúrum bröndurum. Sem er ágætt líka. Á einhvern undarlegan hátt fangar pulsupartíið þá Trump-tíma sem við lifum betur en margar aðrar myndir. Og tekst að gera eitthvað nýtt í leiðinni.