Hinn ógæfusami herra Sloane birtist okkur á RÚV á þriðjudagskvöldum og kallar á væntumþykju okkar. Sloane tekst á við mikið mótlæti, eiginkona hans yfirgaf hann til að finna sjálfa sig og hann missti lífslöngun. Í fyrsta þætti reyndi hann að hengja sig en það mistókst eins og flest annað sem hann tekur sér fyrir hendur.

Sloane er vinalegur og klaufalegur og þarfnast þess sárlega að vera elskaður. Í síðasta þætti fann hann vinkonu en svo óheppilega vildi til að hann glataði símanúmeri hennar. Við vonum að þau eigi eftir að hittast aftur.

Það er ýmislegt sem dást má að í þessum þáttum. Fyrst ber að telja frammistöðu aðalleikarans Nick Frost, sem smellpassar í hlutverk Sloane. Frost tekst að sýna okkur dulinn sársauka manns sem reynir að láta eins og ekkert sé. Sloane er persóna sem mann langar til að vernda og maður vill ekki að illa fari fyrir honum. Aukaleikararnir standa sig allir mjög vel í túlkun á ansi sérstökum og sérsinna persónum og þar er áberandi hin óþolandi og afskiptasama nágrannakona Sloane. Hin dásamlega leikkona Olivia Colman leikur hina brotthlaupnu eiginkonu Sloane, en hana sáum við síðast sem hina kasóléttu Angelu í Næturverðinum. Colman gerir allt vel og þá skiptir engu hvort hún leikur gamanhlutverk eða þau hádramatísku.

Þættirnir um herra Sloane eru gamanþættir með tregafullu ívafi. Húmorinn er stundum svartur eins og endurtekin atriði þar sem drykkjufélagi Sloane á kránni lætur ung börn sín bíða eftir sér úti í bíl.

Hinn vinalegi og seinheppni herra Sloane á skilið að fá athygli sjónvarpsáhorfenda.