Það ríkir fótboltafár á Íslandi. Jafnvel örgustu anarkistar syngja með þjóðsöngnum og heitir anti-sportistar hafa hrifist með baráttu lítilmagnans. Fyrir okkur sem komumst ekki til Frakklands er næstbesti kosturinn að horfa á leiki landsliðsins á Ingólfstorgi, sem hefur verið „re-brandað“ EM-Stofan® með risaskjá, garðbekkjum, gervigrasi, útikömrum og pappamyndum af landsliðshetjunum.

Strax tveimur tímum fyrir leik Íslands gegn Portúgal var orðið fjölmennt á torginu. Andrúmsloftið varð sífellt rafmagnaðra eftir því sem styttist í upphafsflautið. Karlakór stýrði söng á Ferðalokum Óðins Valdimarssonar. Ég reyndi að telja mér trú um að þetta væri ekki illkynja þjóðrembingur og söng með.

Þegar leikurinn hófst voru þeir sem höfðu setið á gervigrasinu staðnir upp og þá komu í ljós örlitlir vankantar á skipulagi EM-torgsins. Risaskjárinn er alls ekki nógu ofarlega. Lágvaxnir áttu því í mestu vandræðum með að sjá á milli höfða hinna hærri. Það myndi varla kosta mikið að hækka skjáinn um metra eða tvo. Raunar er líka undarlegt að hafa skjáinn innarlega á djúpu sviði með plastjaldi og auglýsingum á hliðunum sem takmaka mögulegar sjónlínur.

Svo hófst leikurinn – ég hef sjaldan upplifað lengri 90 mínútur. Gæsahúðin myndaðist strax þegar liðið stóð í göngunum, Aron Einar gegn Ronaldo. Taugaspennan var áþreifanleg. Þegar Portúgalar sprengdu upp vörn Íslands og skoruðu var eins og fargi væri af fólki létt. Ömurleg vonbrigði, en það var eins og fólk kæmi aftur til sjálfs sín og hugsaði: „Já, það voru draumórar að halda að við ættum séns.“

En allt er hægt með samheldni og skipulag að vopni. Þegar Birkir Bjarnason jafnaði metin varð stemningin alsælukennd. Nokkur hundruð manneskjur – litlar, stórar, konur, karlar, dökkar, ljósar, standandi og í hjólastól, fæddar á Íslandi, innfluttar eða á ferðalagi – trylltust allar úr fögnuði. Golíat hafði orðið fyrir steini. Samlíðanin með öllum þeim sem voru á torginu var ótrúleg, en líka þeim sem voru á vellinum sjálfum. Þegar flautað var til leiksloka hoppaði fólk um í sannri kaótískri gleðivímu, söng, dansaði og hrópaði.

Því miður tók sjónvarpsmaðurinn Svali upp á því að fara að reyna að leikstýra gleðinni og hvetja fólk til að missa sig og dansa þegar það kæmi loks í beina útsendingu í sjónvarpi Símans. Það hefði hins vegar þveröfug áhrif. Hann hafði haldið að fólk væri á torginu til að fá að birtast á skjánum, en við vorum þar til að upplifa leikgleðina í sameiningu. Hverjum var ekki sama hvernig hann liti út í sjónvarpi – liðið okkar var að vinna stórafrek!

EM Torgið! Hér er sól og gaman #k100island #emisland #emtorgið #EURO2016 #áframisland #isl pic.twitter.com/XA72vPFuIr

— K100island (@K100island) June 14, 2016

#emtorgið pic.twitter.com/QvMjb3D2oG

— þorsksson (@codsson) June 14, 2016

Hvernig kemst ég þangað upp? #emtorgið pic.twitter.com/PSn8aKsfzd

— Karitas Harpa (@karitasharpa) June 14, 2016