Karl Óttar Pétursson söðlar um um næstu mánaðamót þegar hann yfirgefur krefjandi starf til margra ára sem forstöðumaður lögfræðideildar Arion banka og flytur þvert yfir landið og tekur við sem nýr bæjarstjóri Fjarðabyggðar. Í viðtali við blaðamann DV ræðir hann gamla og nýja starfið, gutlið sem varð að pönkhljómsveit, rokkhátíðina Eistnaflug, sem hann tók þátt í að skapa og bjarga frá gjaldþroti, og þunglyndið, sem hann glímdi við frá barnæsku en reyndist vera kvíði, kvíði sem fylgir honum alla tíð, en hamlar honum hvorki í leik né starfi.
Stundaði háskólanám í áratug og féll fyrir lögfræðinni
Karl er útskrifaður með BA í sagnfræði, stundaði síðan heimspekinám í tvö ár, áður en hann kynntist lögfræði og féll fyrir henni, en hann útskrifaðist sem lögfræðingur frá Háskóla Íslands árið 2002.
„Ég dúllaði mér í tíu ár í háskólanum. Ég varð fyrir vonbrigðum í heimspekinni, þetta var allt svo þeórískt. Þegar ég var í sagnfræði þá fór ég að velta fyrir mér hvar reynir á þessa lífsspeki og skoðanir manns. Þá fór ég að lesa réttarheimspeki og fannst hún alveg vera málið. Þú bara setur lög út af einhverri lífsspeki sem þú hefur. Þannig verða lögin til, það eru lífsgildi, siðaboðskapur sem er undirliggjandi, sem heimspekin er alltaf að velta fyrir sér, en í lögfræðinni gerist hún. Ég féll fyrir lögfræðinni og hef rosalega gaman af að grúska í henni.“
Eftir útskrift úr lögfræði steig Karl aftur út fyrir þægindarammann og réð sig sem aðstoðarmaður héraðsdómara í Héraðsdómi Vestfjarða á Ísafirði. Þar starfaði hann í 20 mánuði.
„Ég ákvað að fara þangað af því að þar fengi ég að gera allt. Ég samdi dóma og úrskurði allt í nafni og undir handleiðslu dómstjórans, Erlings Sigtryggssonar, sem kenndi mér mikið. Nokkrir úrskurðir fóru fyrir Hæstarétt þar sem þeir voru staðfestir með vísan til forsenda í Hæstarétti, þá var ég ekkert smá glaður og ég sá þetta fyrir mér sem framtíðarstarf.“
Vegna ágreinings um greiðslur til dómstólsins var starf Karls hins vegar ítrekað lagt niður og hann rekinn og endurráðinn á víxl og lét kvíðinn þá kræla á sér aftur. „Ég var nýkominn til starfa, þá var staðan lögð niður, svo fékkst peningur og ég var ráðinn aftur, og síðan var staðan aftur lögð niður.
Þetta olli mér rosalegum kvíða. Þingmaður Vestfjarða tók málið upp á Alþingi, benti á að það væri alltaf verið að leggja stöðuna niður, þrátt fyrir að álagið væri hvergi meira á löglærðan starfsmann en á Vestfjörðum, eins og staðan var á þeim tíma. Þá var hringt í mig og mér boðin vinna eftir að hafa verið sagt upp rétt fyrir jól árið 2003. Og ég hugsaði að ég gæti þetta ekki lengur, þetta ástand var alveg að drepa mig og ég var bara ekki maður í það.“
