Veturinn hefur verið erfiður hjá Árna Johnsen, þessum þekktasta syni Vestmannaeyja. Á aðeins hálfu ári hefur Árni misst tvo syni á sviplegan hátt. Á sama tíma og hann hefur tekist á við sársauka sem vart verður lýst í orðum hefur hann glímt við alvarleg veikindi. En Árni brosir í gegnum tárin með sinni einstöku glettni og heldur áfram sinni óhefðbundnu göngu í lífinu. Nú í vor gefur hann út þrjú tónlistarsöfn, öll með ólíku sniði. Blaðamaður DV skrapp út í Eyjar til að ræða æskuna, starfsferilinn, tónlistina og sonamissinn við Árna.
Þetta er brot úr stóru viðtali í helgarblaði DV
Árni færir okkur að gjöf eintök af nýju plötunum sínum. Eitt af þessum tónverkum er svíta sem nefnist Gríska sólarsvítan þar sem leikið er á hið kynngimagnaða þjóðarhljóðfæri Grikkja, bouzouki. Það er engin tilviljun að þetta rataði í safnið því í æðum Árna rennur grískt blóð.
„Pabbi minn var Grikki. Bandarískur hermaður af grískum ættum sem var á herstöðinni í Keflavík í stríðinu. Hann hét Poul C. Kanelas og starfaði lengst af sem fasteignasali í borginni Detroit. Ég hitti hann aðeins einu sinni, fyrir tíu eða tólf árum. Þá flaug ég út og bankaði upp á hjá honum sem var mjög skemmtileg reynsla. Ég er mjög líkur honum í útliti, það eru til ljósmyndir þar sem er ekki hægt að þekkja okkur í sundur. Við spjölluðum saman um heima og geima og hann fór að stúdera mig, til dæmis hendurnar. Við vorum þá með alveg eins hendur.“
Vissi hann ekki af þér?
„Jú, jú. Móðir mín hafði eitthvert samband við hann í gegnum árin en það fór allt í gegnum bróður pabba sem bjó í Massachusetts. Þetta var eitthvað viðkvæmt því fjölskylda hans var kaþólsk og hann var ókvæntur þegar ég kom undir.“
Árni var ekki slysabarn. Móðir hans, Ingibjörg Á. Johnsen, og Poul voru saman um nokkurt skeið og voru trúlofuð. En einn daginn vorið 1944 var Poul færður úr landi til að taka þátt í innrásinni á strönd Normandí. Í orrustunni náðu Bandamenn fótfestu í Frakklandi og varð hún ein sú þekktasta í seinni heimsstyrjöldinni. Poul særðist í bardaganum, var sendur á herspítala og síðan heim til Bandaríkjanna. Síðan leið og beið í eitt eða tvö ár.
„Einn daginn kom bréf inn um lúguna frá pabba sem amma tók upp. Í bréfinu sagðist pabbi ætla að koma til Íslands til að sækja mömmu og mig. En það var ekki hægt því mamma var að fara að gifta sig viku síðar. Þannig var þetta bara, þannig var stríðið.“
Ingibjörg giftist Bjarnhéðni Elíassyni skipstjóra og eignuðust þau þrjú börn til viðbótar.
„Ef amma hefði ekki tekið upp bréfið væri ég sennilega forseti Bandaríkjanna í dag,“ segir Árni og skellir upp úr. „En mér finnst þetta betra.“
Áttu systkini úti?
„Já, ég á þrjú systkini úti en hef ekki haft samband við þau. Ég ætla nú að gera það einhvern tímann, það gæti verið forvitnilegt. Eftir að ég hitti pabba heyrði ég ekkert meira frá honum. Síðan dó hann fyrir tveimur eða þremur árum.“
