Kolbrún Bergþórsdóttir hitti hinn skelegga formann VR, Ragnar Þór Ingólfsson, og forvitnaðist um helstu baráttumálin. Plott innan VR komu einnig til tals, sem og pólitíkin og vitanlega kjör fólksins í landinu.

Fyrr á þessu ári, í mars, var Ragnar Þór Ingólfsson kjörinn formaður Verslunarmannafélags Reykjavíkur með tæplega 63 prósent atkvæða. Sigur hans var óvæntur en flestir höfðu átt von á að Ólafía Rafnsdóttir myndi halda formannssæti sínu. Ragnar hafði setið í stjórn VR í átta ár áður en hann bauð sig fram til formanns. Hann er í sambúð með Guðbjörgu Ingunni Magnúsdóttur grunnskólakennara og á fimm börn.

Fólk er þremur afborgunum af lánum eða leigu frá því að missa húsnæði. Fólk er þremur launaseðlum frá fjárhagslegu þroti og alvarleg veikindi geta leitt til sárrar fátæktar. Þess vegna skiptir svo miklu máli að við sem erum í betri stöðu en þeir verst settu berjumst fyrir þéttara öryggisneti fyrir okkur öll. Við gerum okkur ekki grein fyrir því hversu stutt er á milli hláturs og gráts í þessum efnum fyrr en við lendum í því sjálf.

Ég fæ ótal símtöl frá fólki sem hefur verið að berjast við tryggingafélög og bankana árum saman. Alltaf er í boði að skrifa undir og semja um versta dílinn. Við erum með réttarkerfi sem er réttarkerfi ríka fólksins. Ef þú ert einstaklingur sem er ekki efnaður og þarft að sækja rétt þinn þá gengurðu ekki inn á lögfræðistofu og borgar 20–25 þúsund kall fyrir tímann. Þeir efnameiri hafa því betri aðgang að réttarkerfinu en þeir efnaminni.

Síðan erum við með þessi kerfi, eins og almannatryggingakerfið og lífeyrissjóðakerfið, sem beinlínis læsa fólk inni í sárri fátækt út af frítekjumörkum og skerðingum. Það er búið að svipta fólkið okkar sjálfsbjargarviðleitni, sem er ömurlegt. Við eigum ekki að sætta okkur við að vera með kerfi sem er ekki að vinna fyrir okkur. Ég tala ekki um að vera með kerfi sem við skiljum ekki því það eru mjög fáir sem skilja þetta kerfi.“