Yfir sum sakamál fennir einfaldlega ekki og má til sanns vegar færa að það sé viðeigandi þegar um er að ræða kynferðisbrot.

Kvikmyndaleikstjórinn Roman Polanski flúði frá Bandaríkjunum árið 1978 eftir að hafa játað sig sekan um samræði við stúlku undir lögaldri (e. statutory rape). Fórnarlamb hans, Samantha Geimer, var aðeins þrettán ára þegar atvikið átti sér stað.

Eftir áratuga þóf hvorki hefur gengið né rekið í því máli enda er Polanski nú pólskur og franskur ríkisborgari og armur bandarískra laga hefur, þótt langur sé, ekki náð tangarhaldi á leikstjóranum. Í júní fór Geimer þess á leit við dómstól í Los Angeles að fella niður málið á hendur Polanski; hún hefði fyrirgefið honum og það gerði hvorki henni né fjölskyldu hennar gott að velkjast í því lengur.

Nú, réttum tveimur mánuðum síðar, stígur fram enn ein kona, þær eru þá orðnar þrjár, með þær upplýsingar að Polanski hafi brotið á henni kynferðislega árið 1973, þegar hún var 16 ára. Þessi kona, sem aðeins hefur verið nefnd Robin, getur, sökum fyrningarlaga, höfðað sakamál á hendur Polanski, en gæti engu að síður borið vitni í máli Geimer gegn honum. Segir Robin að hún megi ekki til þess hugsa að mál Geimer verði látið niður falla og hún telji að enn sé hægt að draga hann til ábyrgðar.

Lögfræðingar Polanski hafa enn ekki tjáð sig um ásakanir Robin.