„Það hefur gríðarlega áhrif. Af hverju? Ég var þjóðfrægur. Það vissu allir hver ég var. Ég var óskatengdasonur þjóðarinnar,“ segir Hörður Torfason, söngvari, lagasmiður, leikai og baráttumaður fyrir réttindum samkynhneigðra í samtali við sjónvarpsþáttinn Mannamál á Hringbraut. Hörður vakti þjóðarathygli þegar hann steig fram í viðtali við tímaritið Samúel árið 1975 og viðurkenndi samkynhneigð sína, fyrstur íslenskra homma.

Viðbrögðin við viðtalinu í Samúel á sínum tíma voru vægast sagt vægðarlaus og mátti Hörður þola ofsóknir og áreitni um árabil. Var honum meðal annars hótað lífláti og tók að lokum þá ákvörðun að flýja land. Hann kom síðar að stofnun Samtakanna 78 auk þess sem hann hefur lagt öðrum mannréttindasamtökum lið. Þá stóð hann einnnig útifundum á Austurvelli eftir efnahagshrunið árið 2008 og var eitt af andlitum búsáhaldabyltingarinnar.

Í samtali við Mannamál lýsir Hörður því hvernig mikið vatn hefur runnið til sjávar í réttindabaráttu samkynhneigðra og það hafi meðal annars skilað sér árið 2005 þegar sett voru lög í landinu um að ekki mætti mismuna fólki á grundvelli kynhneigðar. „Þetta er ekki bara að heimta að vera hommi, þetta er að fá að vera manneskja.“

Hörður kveðst ekki hafa fundið til skömmustutilfinningar sem unglingur, vitandi að hann væri samkynhneigður. Hins vegar fékk hann þau skilaboð frá umhverfinu að hann ætti að gera það. „Ég sagði: „Vertu það sem þú ert, þú getur aldrei verið neitt annað. Ef þú elskar stráka, þá er það af því að þú átt að elska stráka.“

Hörður rifjar einnig upp hvernig tíðarandinn var á þeim tíma þegar hann kom út úr skápnum á áttunda áratug seinustu aldar. „Ég horfði út í þjóðfélagið. Þetta var svo fullkomið samfélagið. Hommar voru eltir. Flestir sem ég þekkti voru í mikilli óreglu, niðurbrotið fólk og sundurtætt. Ég átti einn frænda sem var hommi og mér leið bara illa þegar ég sá hann, hann var svo illa sundurtættur af alkóhóli.“

Hann segist hafa tekið meðvitaða ákvörðun þegar hann var ungur maður. „Ég bjó uppi í Hraunbæ og ég var í heila viku og horfa á stjörnurnar og tala við sjálfan mig. Niðurstaðan varð sú að ég myndi aldrei gera annað en að standa með sjálfum mér. Aldrei eiga börn, ég hét sjálfum mér því og ekki gifta mig konu. Vera bara ég sjálfur.“

Hann segist jafnframt aldrei hafa getað hugsað sér að vera laumuhommi, enda taldi hann fullvíst að hann myndi ekki lifa það af. Hann ítrekar að hver einasta manneskja hafi rétt til að lifa þeim lífsstíl sem hún kýs sér. „Þú verður að taka ákvörðun fyrir þig sem einstakling en svo eru undantekningar ,eins og ég sem er að reyna að betrumbæta ástandið og skapa umræðu þannig að aðrir njóti þess.“

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=poOZ47zbDO4&w=600&h=543]