„Er fólkinu í landinu virkilega alveg sama þó að viss prósenta af þjóðinni á hvorki ekki í sig eða á? Það hefur ekki efni á að fá lyfin sín, fara til læknis. Ég á mjög erfitt að skilja hversvegna að þjóðin stendur ekki með okkur og mótmælir þessari meðferð,“ segir Anna Vilhjálmsdóttir öryrki en hún furðar sig á hversu fáir láta sig kjör öryrkja og aldraða varða sem margir hverji þurfi að svelta megnið af mánuðinum sökum þess að þeir eiga sig ekki í og á. Öfugt við það sem margir halda lifi öryrkja engu lúxuslífi og hvetur Anna fólk til að líta sér nær.

Anna birtir pistil um málið á fésbókarsíðu sinni þar sem hún segir að Íslendingar séu upp til hópa frekar gjafmilt og samúðarfullt fólk. „Ef eitthvað bjátar á í samfélaginu þá erum við flest okkar boðin og búin að hjálpa fólki og stöndum yfirleitt saman sem eitt ef svo ber undir. En núna þegar öryrkjar ,eldri borgarar og láglaunafólkið í landinu á í hlut þá heyrist ekki neitt í neinum nema örfáum sem skrifa í blöðin og ekkert er hlustað á. Mér er spurn, hvað veldur þessu?“

Anna segir að svo virðist sem að hægt að hækka laun hjá öllum í samfélaginu, og jafnvel of mikið hjá sumum hópum. „En ekki okkur þannig að við getum náð endum saman út mánuðinn. Ég ætla að taka það fram að ég þarf ekki að kvarta með mínar bætur sem ná ekki 200 þúsund á mánuði með lífeyrissjóð þegar búið er að borga skatta því ég á góða að. Hinsvegar sé ég allt í kringum mig fólk sem sveltur sig þegar helmingurinn af mánuðinum er búinn vegna þess að þeir eiga ekki meiri peninga. Það er enginn að óska eftir því að verða gamall ,öryrki eða annað af gamni sínu eða haldið þið það?“

„Ó nei, það kýs enginn að lenda í þessu, fólk jafnvel lítur á okkur sem aumingja sem kjósa að lifa svona , þessu líka lúxus lífi af 200 þúsund krónum, kannski einhverjir aðeins meira. Við getum ekki leyft okkur að fara eitt né neitt, ekki í bíó, leikhús, tónleika hvað þá að gleðja barnabörnin okkar um jól eða afmælisdaga. Já, ég segi enn og aftur þvílíkt lúxuslíf sem við lifum. Nei kæru landar, ég held að nú ættuð þið að hugsa aðeins og reyna að ímynda ykkur hvernig lífi við lifum, að velta hverri krónu og finna út hvað getum við verið án, svo við getum átt fyrir því nauðsynlegasta. Sem yfirleitt gengur ekki upp.“

„Nú skora ég á ykkur sem þora að sýna okkur smá samúð og hjálpa okkur að þrýsta á stjórnvöld að gera eitthvað róttækt fyrir okkur svo við þurfum ekki að svelta í hverjum einasta mánuði,“ segir Anna jafnframt og hvetur fólk til að sýna öryrkjum stuðning í verki.