Guðrún J. Halldórsdóttir fór úr innanhússhönnun í leirgerðarlist til að fá útrás fyrir sköpunarþörfina
Guðrún J. Halldórsdóttir útskrifaðist sem innanhússhönnuður frá Academia Italiana í Flórens árið 2002. Hún starfaði sem innanhússhönnuður í mörg ár, og vann bæði fyrir einstaklinga og fyrirtæki, en pistlar hennar á vefritinu pjatt.is vöktu einnig mikla lukku á árunum 2011 til 2015.
Íbúar: Guðrún J. Halldórsdóttir, 43 ára, Jóhann Blöndal Þorgeirsson, 43 ára, Viktor Orri Jakobsson, 15 ára, Mikael Kári Jóhannsson, 8 ára, og hundurinn Þorri.
Staðsetning: Bústaðahverfið í Reykjavík
Stærð: 110 fermetrar
Byggingarár: 2007
Fyrir um þremur árum tók sköpunarþörf Guðrúnar aðra stefnu. Hún skráði sig á keramíknámskeið og síðan hefur leirgerðin átt huga hennar allan. Hún lauk keramíknámi frá Myndlistaskólanum í Reykjavík síðasta vor og stundar nú meistaranám í listkennslufræðum við Listaháskóla Íslands.
„Ég var alltaf að hanna fyrir aðra og þráði að skapa list út frá mínum eigin hugarheimi,“ segir Guðrún.
„Innanhússhönnun snýst svo mikið um hvað öðrum hentar en með leirnum byrjaði ég að skapa mitt eigið. Ég hef mikinn áhuga á sýnileika íslenskrar leirlistar. Í meistaranáminu er ég að rannsaka efnið, íslenska leirinn, og allt sem tengist þessu listformi hér á landi.“
„Karlmenn eru mjög áberandi í þessu fagi alls staðar annars staðar en á Íslandi sem er svolítið sérstakt af því upphafsmaðurinn var Guðmundur frá Miðdal. Síðar kom Ragnar Kjartansson sem stofnaði Glit. Ég veit ekki hvernig stendur á því að svo fáir karlar eru í þessu í dag, kannski er það vegna þess að listformið er svo ungt? Þetta er samt mjög karlmannlegt fag í sjálfu sér. Það er erfitt að renna leir á rennibekk og maður er að rogast með mjög þungan efnivið. Þetta er auðvitað ekki eins og í myndinni Ghost þótt við séum nú flestar með Patrick á herðunum þegar við erum að renna. Auðvitað væri frábært að fá aðra karlmenn en Patrick í þetta fag, – eins og önnur fög þar sem konur eru allsráðandi,“ segir hún.
Hún segir að á hinum Norðurlöndunum sé þessari grein gert mun hærra undir höfði en hér á Íslandi og tekur Finna sem dæmi.
„Í Finnlandi er almenningur mjög meðvitaður um hvaða hönnuðir eru á bak við bollana og diskana sem fólk notar á hverjum degi. Þar þekkir fólk vel til nytjalistar enda hafa Finnar alltaf verið mjög framarlega á þessu sviði og gert sínu listafólki hátt undir höfði. Dæmi um þessa velgengni eru til dæmis Iittala-vörurnar og Múmínbollarnir sem sjást nú á öðru hverju heimili hér á landi,“ segir Guðrún að lokum.