„Þetta er eins og margt annað í lífinu. Það gerast einhverjir hlutir og svo er ekki aftur snúið. Þetta hefur verið ótrúlega fjölbreytt og skemmtilegt starf í gegnum árin. En fólk fattar ekki hvað það er mikil vinna á bakvið það að halda úti útvarpsþætti í nokkra klukkutíma á hverjum einasta degi. Það þarf að fylla mörg hólf af viðmælendum alla daga og það hættir aldrei. Það er meira en að segja það í svona litlu samfélagi og að vera alltaf að reyna að finna eitthvað nýtt. Þetta geta verið allt að 1700-2000 viðtöl á ári, sem er engin smá tala! Maður er með einn frídag í viku og það var samkomulag á milli mín og Heimis (Karls) að láta hvorn annan í friði á laugardögum,“ segir hann og heldur áfram:
„En hina daga vikunnar hringdi ég oftar í hann en konuna mína. En ég tek það fram að það hefur verið stórkostlegt að vinna með Heimi, jafnvel þó að það hafi stundum verið 7 „missed calls” á símanum ef ég var að gera eitthvað og ekki nálægt símanum. Svo hringdi ég til baka og hélt að eitthvað stórkostlegt væri að gerast, en þá var hann bara búinn að gleyma hvað hann ætlaði að segja mér.”
„Ég er ofboðslega feginn að þurfa ekki lengur að liggja yfir fréttamiðlunum alla daga. Það er oft mikil neikvæðni og allir að kvarta og það gerir manni ekki gott að liggja yfir fréttamiðlum. En maður verður háður því þegar maður vinnur þessa tegund af vinnu og það tók mig nokkra mánuði að ná að kúpla mig meira í burtu frá hringiðu umræðunnar. En þegar það tókst loksins fann ég hvað það hafði góð áhrif á mig. Árið 2022 hafði verið erfitt ár hjá mér, þar sem ég var að halda of mörgum boltum á lofti og tók of mikið að mér. Ég var að gera sjónvarpsseríu, gera upp íbúð, móðir mín veiktist og ég var að hjálpa henni að finna hjúkrunarheimili og fleira. Ofan á það var ég í fullri vinnu í Bítinu og ég klessti bara á vegg og vissi að ég yrði að draga úr einhverju. Ég var hættur að ná fullum svefni og lá oft andvaka og það lá því kannski beinast við að ég hætti í Bítinu eftir öll þessi ár,” segir hann.
Gulli ræðir í þættinum um feril sinn í fjölmiðlum sem er langur og stórmerkilegur. Allt frá þeim tíma þegar rétt var verið að byrja að útvarpa einhverju öðru en bara frá RÚV.
„Það var miklu minna framboð á efni á þessum tíma og þegar Bylgjan fór í loftið breyttist mjög mikið. Hlustunartölurnar voru eitthvað sem þekkist ekki í dag og það voru eiginlega bara allir að hlusta. Sem var auðvitað virkilega gaman, af því að það að vera í fjölmiðlum gengur auðvitað út á að ná eyrum og augum fólks. Svo fer Stjarnan í loftið 1987 og þá byrjar alveg annar kafli. Ég hafði verið á RÁS 2 fram að því og fór svo í starfsþjálfun á þrjár útvarpsstöðvar í Bandaríkjunum, meðal annars Kiss FM sem er og var stærsta útvarpsstöðin þar. Það opnaðist fyrir mér alveg nýr heimur þarna úti, bæði hvað varðar dagskrárgerðina, en ekki síður þegar kom að tæknihliðinni. Ég yfirheyrði alla á tæknideildinni og vildi drekka þetta allt í mig. Ég hef alltaf verið græjufíkill og þarna fékk ég útrás fyrir það. Þarna var ég í stúdíói með mönnum sem voru með níu til tíu milljónir manna að hlusta á sig á hverjum morgni,” segir Gulli, sem nýtti þessa reynslu meðal annars til að koma útvarpsstöðinni Stjörnunni á dagskrá.
„Svo kom ég heim og fljótlega eftir það var allt sett á fullt. Þetta var mest keyrt á gleðinni og ákafanum sem fylgdi henni. Við kunnum að reka útvarp, en ekki að reka fyrirtæki. Það var unnið myrkranna á milli og ég myndi aldrei gera þetta í dag. Stjarnan pakkaði Bylgjunni saman í hlustun fyrst um sinn, en svo fór Bylgjan að sækja aftur í sig veðrið og við sáum fyrir okkur að þessar tvær einkareknu stöðvar yrðu í alvöru samkeppni. En það kom fljótlega í ljós að rekstarstaðan var verri en við höfðum haldið og á endanum blasti ekkert annað en gjaldþrot við. En skiptastjórinn samþykkti að halda stöðinni opinni af því að það væri auðveldara að selja útvarpsstöð sem var í gangi. En þá voru bara örfáir eftir til að fylla dagskránna og þarna varð til dúettinn Jón og Gulli eða „Tveir með Öllu”, sem vorum ég og Jón Axel. Þarna vorum við bara algjörlega við sjálfir og gerðum það sem okkur sýndist og það sló algjörlega í gegn. Fljótlega eftir þetta verður svo Aðalstöðin til og ævintýrið hélt áfram.”
Gulli fer í þættinum yfir eftirminnilega hluti á ferlinum, eins og til dæmis þegar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson mætti til hans í viðtal eftir að Klaustursmálið svokallaða hafði komið upp.
„Við fengum viðtal við Sigmund Davíð strax eftir að þetta mál kom upp þegar hann hafði ekki tjáð sig. Þau komu til okkar tvö og það var eftirminnilegt viðtal, af því að það var mikil þögn. Við spurðum bara einfaldra spurninga eins og hvort þeim þætti þetta til fyrirmyndar og svo bara hlustuðum við. Enda er ég á því að maður fái meira út úr viðtölum með því að kunna að hlusta og láta viðmælandann tala. Ég hef alltaf verið hrifnari af þeim stíl heldur en að finnast maður verða að grilla viðmælandann til þess að virka harður. Oftast kemur mjög lítið út úr þeirri tegund af viðtölum. Ef ég man rétt var Hugrún Halldórsdóttir með mér í þessu viðtali, enda gerðist alltaf eitthvað stórt og merkilegt þegar Heimir Karls fór í frí.”
Gulli segist á frábærum stað í dag, glaður með lífið og tilveruna og ánægður með þau verkefni sem hann sinnir í dag. Hann segist þó vel geta hugsað sér að búa annars staðar en á Íslandi, að minnsta kosti hluta af árinu.
„Mig langar mikið að gera upp hús í Suður-Evrópu og vera hluta af árinu á hlýrri stað. Ég sé fyrir mér Frakkland, Ítalíu eða Spán. Skammdegið er orðið mun erfiðara fyrir mig en áður og ég janúar, febrúar og mars eru bara orðnir verulega erfiðir mánuðir. Ég væri til í að fara út í október, koma yfir jólin og fara svo aftur út í janúar og vera fram á vor. Ég er búinn að kynnast þessum löndum í gegnum þættina mína og það hefur fengið mig til að hugsa þetta enn meira.”
Hægt er að nálgast viðtalið við Gulla og öll viðtöl og podköst Sölva Tryggvasonar inni á solvitryggva.is
