„Ég nota orðið fall en sumir segja að sjúkdómurinn taki sig upp aftur eða eitthvað annað. Við notum bara fall því ég var bara í frjálsu falli í þessa daga sem ég var að nota,“ segir hún.
Inga Hrönn á langa sögu vímuefnaneyslu en hafði náð góðum árangri. Undanfarin misseri hafði hún þó ekki unnið í sinni edrúmennsku og vanlíðan hennar orðin ansi mikil.
„Ég upplifði oft fíkn eða mikla vanlíðan en vildi ekki vera með meira vesen en ég hafði nú þegar verið með fyrir fólkið mitt, svo ég lét enga vita. Ég upplifði mig sem vandamál eða að ég væri fyrir, það er ekki góður staður að vera á.“
Ingu hafði tekist að stoppa eftir að hafa notað fíkniefni í tvö skipti yfir eitt kvöld.
„Það er hættulegt að ná því nefnilega, þá held ég að ég geti það bara. Ég ætlaði líka að gera það í þetta skipti, sækja svo börnin mín daginn eftir og skutla í skólann,“ segir hún.
Inga segir frá því hvernig tíminn frá því að hún hringdi í salann og Frú Ragnheiði þar til hún notaði var.
„Ég sat úti og beið eftir Frú Ragnheiði, þegar bíllinn kom var vinkona mín að vinna í bílnum.“ Aðspurð hvernig viðbrögð hún hafi fengið við því að vera að fara að nota og þar af leiðandi falla segir hún: „Það var bara tekið utan um mig og ég beðin um að fara varlega. Það má örugglega ekki sýna tilfinningar í þessu og þá er maður örugglega ólíklegur til að hringja eftir aðstoð aftur. Það er alltaf tekið vel á móti okkur,“ segir hún.
Inga fann að innan sólarhrings var hún komin í geðrof. Geðheilsan þolir þetta ástand ekki lengur. Hún notar mikið og oft.
Inga leitaði á geðdeild undir miklum áhrifum á fimmtudegi. Þar fékk hún lyf með sér heim og var sagt að mæta edrú mánudaginn eftir til að taka þátt í hópmeðferð.
„Ég hló bara og sagði þeim að það myndi aldrei gerast.“ Hún fékk að sofa úr sér um nóttina heima hjá vini og vaknaði því edrú á föstudeginum. „Ég grét og grét, mér leið ömurlega í því en þessi vanlíðan var á öðru leveli. Ég var hvött til að fara aftur á geðdeild og tók barnsföður minn með mér.“
Inga segir frá því að hún hafi þurft barnsföður sinn með sér því hún kom varla upp orði sökum þess hversu mikið hún grét.
„Ég sagði að ég myndi hengja mig á lóðinni hjá þeim ef ég kæmist ekki inn.“
Inga Hrönn var þrjár vikur á fíknigeðdeild. Hún segir að dvölin hafi verið erfið, hún var nauðungavistuð, fyrst í 72 tíma og síðan í 21 dag.
„Ég var alveg brjáluð fyrst. Hringdi í lögfræðing á laugardagskvöldi og vildi komast út að nota. Það þurfti að sprauta mig niður nokkrum sinnum,“ segir hún.
Tinna segir Ingu fréttir þegar hún segir henni frá því að hún hafi reynt að fá sig til að koma með rítalín til sín en hún man lítið frá fyrstu vikunum á geðdeild.
