Ingrid Kuhlman, framkvæmdastjóri Þekkingarmiðlunar, hefur ritað grein sem birt er á Vísi. Ingrid, sem er með MA-gráðu í jákvæðri sálfræði tekur þar fyrir það sem kallað er eitruð jákvæðni (e. toxic positivity).

Ingrid segir eitraða jákvæðni snúast um að viðhalda ávallt jákvæðu hugarfari burtséð frá þeim flóknu og tilfinningalega erfiðu aðstæðum sem maður kann að standa frammi fyrir.

Þetta geti tekið á sig ýmsar birtingarmyndir eins og t.d. að segja fólki sem misst hefur ástvin að muna bara eftir góðu stundunum og vera þakklát fyrir tímann sem það átti með hinum látna. Þetta sé eflaust vel meint en með þessu sé verið að vísa á bug réttmætum tilfinningum:

„Það þrýstir á hann að tileinka sér jákvætt hugarfar og ýta í burtu eðlilegum tilfinningalegum viðbrögðum við missi ástvinar. Í stað þess að viðurkenna sársaukafullar tilfinningar er hann hvattur til að bæla þær niður og einbeita sér aðeins að þeim jákvæðu. Þetta getur verið skaðlegt fyrir tilfinningalega úrvinnslu og heilun. Betri viðbrögð væru að viðurkenna sársauka þess sem syrgir, sýna samúð og leyfa upplifun og tjáningu raunverulegra tilfinninga.“

Ingrid segir eitraða jákvæðni geta verið skaðlega af ýmsum ástæðum. Hún ógildi raunverulegar tilfinningar og letji fólk við að tjá þær, viðurkenna þær og að vinna úr þeim. Eitruð jákvæðni skapi samfélagslegar væntingar um að vera hamingjusamur. Það geti aukið einangrunartilfinningu þeirra sem glími við tilfinningaleg vandamál. Sömuleiðis geti það aukið skömm og sektarkennd þeirra sem eru í slíkri stöðu. Sambönd geti skaðast og streita aukist.

Ingrid segir að lokum að jákvæðni sé gagnleg en það sé mikilvægt að horfast í augu við og vinna sig í gegnum erfiðar tilfinningar.