Aron ólst upp í Breiðholti og síðan í Grafarvogi. „Ég átti fína æsku og foreldrar mínir gerðu sitt besta,“ segir hann.
Aron segir frá því að hann hafi verið mjög feiminn og lent í einelti í grunnskóla en hann passaði ekki í boxið sem skólinn vill setja alla í. „Ég dró mig í hlé og týndist, var bara í tölvunni. Í unglingadeild hætti ég svo að mæta bara og mamma var mjög meðvirk með mér.“
Hann drakk í fyrsta skipti 15 ára og himnarnir opnuðust, eins og hann orðar það: „Ég var alkóhólisti frá fyrsta sopa og fannst þetta geðveikt. Allt í einu gat ég talað við fólk, svarað fyrir mig og einhvern veginn passaði ég í fötin mín.“
Í framhaldsskóla kynntist hann hópi stráka sem voru farnir að fikta við ólögleg vímuefni en lengi vel var áfengi hans efni, hitt kom svo með. „Ég er í grunninn alkóhólisti og verið að flýja vanlíðan síðan ég var lítill. Fyrst í tölvuna svo áfengið og síðan bættust ólöglegu vímuefnin bara við.“
Hann var í framhaldsskóla fyrir bjórkvöldin og böllin, skólinn sjálfur skipti engu máli.
„Ég var fljótlega farinn að mæta á bjórkvöldin á fimmtudögum, kom mesta lagi heim í sturtu en annars var bara partý fram á sunnudagskvöld. Ég tók yfirleitt fjóra til fimm daga í einu.“
Mjög ungur var Aron líka farinn að nota stera og segir að þar hafi hann fengið að kynnast þunglyndi og vanlíðan.
Á einum tímapunkti ákvað hann að taka sig saman í andlitinu og stoppa neysluna. Hann kynntist stelpu og lífið gekk ágætlega.
„Hún var orðin ólétt og við fórum í 20 vikna sónar, allt var í lagi en tveimur til þremur vikum seinna fórum við aftur og þá kom í ljós að barnið var með klofinn hrygg og vatnshöfuð, hefði aldrei geta átt gott líf svo það þurfti að framkalla fæðingu og barnið okkar fæddist andvana. Ég hef aldrei talað um þetta en ég er búinn að vinna í þessu í EMDR og get það núna.“
Eftir þetta mikla áfall flúði Aron í mikla neyslu og kynntist kókaíni og róandi lyfjum.
Næstu ár voru honum og fjölskyldu hans afar erfið en hann rifjar upp síðasta neyslu túrinn sem var ferð til Tenerife en þar fór allt sparifé í neyslu, sem hann hafði safnað í þau tvö og hálft ár sem hann hafði verið edrú áður. „Ég var búinn að vera edrú en líka að detta í það inn á milli og vera óheiðarlegur. Við vinirnir fórum til Tene og ég var dottinn í það fjórum tímum eftir lendingu. Var viss um að 0% bjór myndi duga mér en auðvitað er það bara hraðleið í bjór.“
Í dag hefur Aron verið edrú og í bata í rúm tvö ár. Það sem hann gerir öðruvísi í þetta skiptið er að hann ákvað að leggja sínar hugmyndir til hliðar, taka tilsögn, gefa þessu séns og þá gæti hann allavega sagt að hann hefði reynt, ef þetta væri glatað. Í dag líður honum vel, er sáttur í eigin skinni og hefur áhuga á fólki, sem er andstæðan við það sem hann hélt að hann væri.
Hlustaðu á þáttinn hér að neðan.
