Halla ólst upp á Húsavík hjá einstæðum föður sínum, á heimili foreldra hans.
„Ég fékk dásamlegt uppeldi, fullt af ást og kærleika. Ég var litla gullið hans afa,“ segir hún og bætir við að kannski hafi eitthvað vantað á einhverjum tímapunkti því það var aldrei neitt samband við mömmu.
Hún var sterk félagslega og átti mikið af vinum en var „týpískt ADHD barn“ í skólanum, erfið og gekk ekki vel að læra.
„Ég var mjög ung farin að reykja, drekka og stunda kynlíf. Ég man eftir mér 13 ára á skólalóðinni með Camel filterslausan, í fyrsta skipti sem ég reykti.“
Þegar Halla var sextán ára eignaðist hún sitt fyrsta barn. Hún hætti að reykja og drekka um leið og hún komst að því að hún væri ólétt.
Eftir að hún eignaðist annað barnið sitt, einu dóttur sína, fór hún að reykja kannabis og prófa sig áfram í ólöglegum vímuefnum í bland við að læknir á geðdeild Akureyrar skrifaði upp á mikið magn ávanabindandi lyfja. Upp frá því þróaðist alkóhólismi Höllu þrátt fyrir að himnarnir hafi ekki opnast fyrr en mörgum árum seinna.
„Barnsfaðir minn sagði einu sinni við mig að ég væri mesti alkóhólisti sem hann þekkti, þá vissi ég ekki að ég væri alkóhólisti, það er nefnilega svo ótrúlegt að það er ekki magnið sem maður notar heldur þessi líðan sem gerir mann að alkóhólista, ég var alltaf á flótta,“ segir hún.
Höllu tókst að vera edrú í nokkur ár og kynntist á þeim tíma manni. Stuttu síðar var hann kærður fyrir hræðilegan glæp og dæmdur í fangelsi. Þau héldu samt sem áður áfram að vera saman og hún keyrði á Litla-Hraun hverja einustu helgi að heimsækja hann.
„Ég bjó á Akureyri og keyrði alltaf að heimsækja hann. Þar fengum við úthlutað herbergi og þar urðu tvíburarnir mínir til,“ segir hún.
Meðgangan var erfið og átti annar tvíburinn ekki að geta lifað. Þeir fæddust á þrítugustu viku í bráðakeisara.
„Ég var kyrrsett í Reykjavík í sjúkraíbúð því það var mikil hætta á að börnin mín myndu deyja, annar, báðir eða hreinlega við öll þrjú. Þegar ég var send í keisara var hringt á Hraunið og barnsfaðir minn fékk að koma, hann fékk pásu frá afplánun, ótímabundið, vegna aðstæðna. Börnin okkar börðust fyrir lífi sínu á gjörgæslu.“
Þetta var stórt fréttamál á sínum tíma, aðspurð hvort hún skilji reiðina segist hún gera það.
„Ég skil það mjög vel já, ég hefði samt ekki geta gert þetta ein. Í dag er þetta líka rosalega dýrmætt vegna þess sem síðan gerðist,“ segir hún.
Halla og barnsfaðir hennar voru á gjörgæslu og vökudeild með tvíburana sína í tvo og hálfan mánuð en fyrir kraftaverk lifðu þeir báðir. „Hann var síðan kallaður inn í afplánun aftur en fékk að sitja inni á Akureyri og ég var dugleg að heimsækja hann með strákana,“ segir hún.
Einn daginn hringdi hann, eins og oft og var hann þá fallinn, hann átti nokkurra ára sögu í neyslu. Halla setti honum mörk, sem hún var ekki vön að gera og stóð við þau.
„Hann hótaði að enda þetta ef ég gerði ekki eins og hann sagði og ég sagði já, gerðu það þá bara. Ég var bara þreytt á þessu og vildi losna úr símanum en hann endaði líf sitt þarna.“
„Ég held, og kýs að trúa því að þetta hefði alltaf endað svona, ef ekki þarna þá seinna. Hann var góður maður og held hann hefði aldrei getað lifað með því sem hann gerði og var dæmdur fyrir. Hann gerði það í neyslu.“
Við tók erfiður tími en Akureyrarbær aðstoðaði hana mikið. Árið 2018 ákvað Halla svo að aðstoða konu við barneignir og fór tvisvar í gegnum eggheimtu með tilheyrandi hormónagjöfum og breytingum á líkama og öðru. „Það veitti mér bara hlýju í hjartað eftir þessa erfiðu tíma að geta aðstoðað fólk,“ segir hún.
Áður en hún varð edrú fyrir tíu mánuðum síðan var hún búin að vera „í því“, eins og hún orðar það, meira og minn í fjögur ár, mínus eina meðgöngu.
„Síðasta samband var bara neyslusamband í raun. Ég stoppaði á meðan ég var ólétt, mér líður alltaf vel líkamlega á meðgöngu en þetta var ógeð andlega. Hann fæddist svo og tíu dögum seinna héldum við skírn og þrítugs afmælið mitt saman og ég varð háð kókaíni þá,“ segir hún.
Hún talar um hvernig neyslan hafi verið leyndarmál í langan tíma, flótti milli íbúða, sveitarfélaga, undan sjálfri sér og sambandinu.
„Ég missti svo allt, tók krakkpípuna framyfir börnin mín, beitti ógeðslegu ofbeldi, fjárkúgaði pabba minn, seldi líkama minn og hefði selt bestu vinkonu mína fyrir næsta skammt.“
Halla fékk séns á að fara á Krýsuvík, hún hitti þar vin sinn sem hélt henni þar fyrstu tvær vikurnar.
„Það eru fjórir dánir sem voru með mér á Krýsuvík, þessi vinur minn og ein af mínum bestu vinkonum líka. Að sjá fólkið þeirra í kistulagningunum og jarðarförunum gaf mér auka kraft, ef ég fell aftur mun ég setja mitt fólk í þessar ömurlegu aðstæður. Aðstæður sem ég hef verið í. Velja föt, skipta hinu og þessu, og jarða.“
