Íslensk kona segir að ef hún hefði ekki komist í langtímameðferð væri hún líklegast dáin. Hún var langt leidd í fíkniefnaneyslu, heimilislaus og var að sprauta sig með ópíóíðum. Næsti skammtur var það eina sem hún gat hugsað um og hún var tilbúin að gera hvað sem er fyrir hann.

Konan segir sögu sína í nýjasta þætti af Lífið á biðlista. Gunnar Ingi Valgeirsson kom af stað samnefndu átaki fyrir stuttu og er þetta fjórða viðtalið í herferð hans gegn löngum biðlistum í meðferð og afvötnun.

Sjá einnig: Íslenskur karlmaður segist hafa verið byrjaður að skipuleggja morð – „Þá myndi ég vita hvar ég væri næstu árin“

Gunnar hefur stofnað Facebook-hópinn Lífið á biðlista – Reynslusögur, þar sem bæði fólk með fíknisjúkdóm og aðstandendur geta sagt sögu sína nafnlaust og reynslu þeirra af biðlistum.

„Ég gat ekki stoppað“

Konan segir að aðstæður hennar hafi verið hræðilegar áður en hún fór í meðferð. Hún var bæði að reykja oxy og sprauta sig með eiturlyfinu. Hún var heimilislaus og var tilbúin að gera hvað sem er fyrir næsta skammt.

Hún segir að langtímameðferð hafi bjargað lífi hennar en fyrir það hafði hún reynt nokkrum sinnum að fara í afvötnun á vogi.

„Ég hætti ekki. Ég gat ekki stoppað,“ segir hún.

„Allt siðferði mitt var horfið“

Til að fjármagna neysluna rændi hún fólkið í kringum sig. „Ég rændi rosa mikið. Ég rændi foreldra mína. Ég rændi alla fjölskyldu mína og ég seldi mig mjög mikið. Ég rændi líka dópsala. Allt siðferði mitt var horfið og ég var með svo mikla þráhyggju að ég gerði, í alvörunni, hvað sem er. Mér var alveg sama,“ segir hún.

Gunnar: „Geturðu lýst því fyrir mér hvað gerist innra með þér þegar þú fékkst þessa gífurlegu löngun til að fá þér?“

„Þetta er þráhyggja sem ég get ekki lýst í orðum. Þetta tók yfir líf mitt. Ég hefði í alvörunni selt ömmu mína fyrir dóp ef það hefði komið að því. Ég gerði eiginlega allt nema það. Ég kom rosalega illa fram við mig. Ég var þræll fyrir þessu, þetta er manneskja sem ég tengi ekkert við. Ég breytist í djöful þegar ég er í neyslu og það er ekkert sem stoppar mig. Það er þessi þráhyggja, ég hugsaði ekki um neitt annað alla daga. Þetta var algjör þjáning. Fráhvörfin líka, þau voru það hræðileg að ég þurfti að gera hvað sem er til að fá mér einu sinni í viðbót. Svo var þetta einu sinni í viðbót að tveimur árum úr viðbót.“

Þakklát fjölskyldu sinni

X segir að ef það hefði ekki verið fyrir fjölskyldu hennar þá væri hún líklegast dáin, hún hefði ekki lifað af níu mánaða biðlista hjá SÁÁ. Fjölskylda hennar hringdi daglega fyrir hana til að koma henni í meðferð en á þeim tíma var hún heimilislaus og átti ekki síma.

Biðlistarnir eru allt of langir að mati X og hún segir að það þurfi að grípa fólk þegar það er örvæntingarfullt og vill aðstoð, það verði það ekki endilega ennþá níu mánuðum seinna þegar það fær loksins pláss í meðferð.

Hlustaðu á allt viðtalið hér að neðan.