Maðurinn segir sögu sína í nýjum þáttum, Lífið á biðlista. Gunnar Ingi Valgeirsson kom af stað samnefndu átaki á dögunum og birtist fyrsta viðtalið í dag.
„Fólk getur lent í því að bíða allt að níu mánuði eftir plássi í afeitrun á Vogi. En ekki allir lifa þann tíma af […] Næstu vikur mun ég birta viðtöl við einstaklinga sem bæði hafa reynslu af því að bíða svona lengi eftir afeitrun og einstaklinga sem bíða enn. Og ég spyr: Ætti afeitrun ekki að vera sjálfsagður hluti af okkar heilbrigðiskerfi?“ segir Gunnar Ingi í myndbandi á Instagram.
„Ég var kominn á botninn,“ segir maðurinn, sem er kallaður X. Það er búið að blörra andlit hans og breyta röddinni í myndbandinu til að tryggja nafnleynd hans.
X segir að hann hafi verið hættur að fá það sem hann vildi úr vímunni og að samviskan hafi verið farin að „éta“ hann.
„Ég gat ekki hætt, langaði samt að hætta. Ég var að taka allt of stóra skammta því ég var ekki alveg manneskjan til að þora að kála mér. Ég tók stundum of stóra skammta og vonaðist til að ég myndi ekki vakna aftur. Þetta var bara orðið það hræðilegt, ég veit ekki, bara sótsvart,“ segir hann.
„Ég er náttúrulega búinn að vera í þessu síðan ég var 12-13 ára.“
X segist áður hafa farið í meðferð en aldrei náð að klára.
„Búinn að drulla alveg upp á bak […] Síðan hringdi ég á Vog og það var svaka bið. Það var sagt bara: „Já það verður hringt í þig.“ Það var aldrei hringt. Ég fór niður á geðdeild þrisvar sinnum, en ég var víst ekki nógu geðveikur til að komast inn.
Ég var bara svona í ástandi að ég meikaði ekki að fara að spila einhverja svona leiki. Þú þarft að vera korter í að hengja þig í snörunni til að komast þarna inn. Sannleikurinn er sá að manneskja sem myndi gera það myndi ekki segja það.“
X segist hafa verið andlega búinn á því, langað að verða edrú, en hvergi komist inn.
„Ég talaði við Hlaðgerðakot og þau sögðu að það væru 100 manns á biðlista. Ég hélt áfram að hringja og þau bentu mér á að ef ég kæmist í afeitrun þá kæmist ég fljótar inn,“ segir hann. Móðir hans hélt áfram að hringja fyrir hann, en hann segir ekki alla svo heppna að búa að slíku stuðningsneti.
Eftir þriggja mánaða bið ákvað X að grípa til eigin ráða. Hann vissi að ef hann lyki afeitrun kæmist hann fyrr að hjá Hlaðgerðakoti en biðin eftir innlögn á Vogi var löng. Hann ákvað því að afeitra sig sjálfur heima og keypti lyfið Suboxone, sem er viðhaldslyf við morfín neyslu, á svörtum markaði.
„Ég þurfti að ljúga að Hlaðgerðakotri að ég væri í afeitrun. Ég þurfti að redda mér afeitrunarlyfum af götunni. Ég þurfti að vera heima að éta Suboxone,“ segir hann.
Ættu að komast fleiri að í afeitrun
Þeir X og Gunnar Ingi nefna í þættinum að starfsemin á Vogi sé undirfjármögnuð og að mikil þörf sé á fleiri plássum í afeitrun.
X er í tólf spora samtökum og segir fullt af fólki þurfa að bíða í sex til sjö mánuði eftir viðeigandi aðstoð.
„Ein manneskja sem ég var með inni í meðferð núna er dáin. Þrjár manneskjur sem voru alveg nánar mér eru dánar, sem ég þekkti. Svo einhverjir kunningjar. Þetta er rosalegt,“ segir hann.
Horfðu á viðtalið hér að neðan.
