Þegar Hafþór er spurður hvort hann sé alkóhólisti svarar hann: „Heldur betur og hef alltaf vitað“ og segir frá því hvernig allir í fjölskyldunni er alkóhólistar. „Ég átti ekki „break,““ segir Hafþór.

Hann fer í gegnum margskonar tímabil lífs síns og lýsir hann einu þeirra svona: „Ég var búinn að vera að drekka í fjögur ár þegar ég gafst bara upp, þetta var bara orðið of mikið. Maður var orðinn maðurinn sem maður ætlaði ekki að vera.“

Hafþór rifjar upp þær hugmyndir sem hann hafði um sjálfan sig og þegar hann áttaði sig á því að hann hafi verið í sjálfsblekkingarleik.

„Þessi grunnskólahetja sem maður var eða sem maður leit á sjálfan sig sem, ég var allt í einu einhver 18 ára gaur að tala um það hvað ég var svalur í grunnskóla og það er ekki kúl sko,“ segir Hafþór. Tíminn leið og neyslan þróaðist. „Ég var fangi helgarinnar.“ Á þessu tímabili snerist líf hans um að þola vinnuna til að gera borgað bleyjur og „bús“.

Hann segir frá tímunum þegar hann fór á Vog og síðar meir Staðarfell þar sem hann segir að allt hafi breyst. Þar var hann með mönnum sem voru komnir saman til þess að breyta lífi sínu. Hafþór sá og skildi að þessir menn voru flestir eldri en hann, en á sama stað og hann í lífinu.

„Ég fékk brjálaða vakningu og áhuga fyrir lífinu,“ segir Hafþór um tíma sinn á Staðarfelli.

Hann talar um að það hafi reynst góð hjálp að eiga bakland en þar spilaði fjölskyldan hans stóran part þar sem fólk hafði reynslu til að miðla til hans. Hafþór var 18 ára þegar hann varð edrú og er búinn að vera án hugbreytandi efna í að verða sex ár. Stór þáttur í þeirri velgengni er markmiðasetning til skemmri og til lengri tíma.

Þáttinn má hlusta á í heild sinni hér fyrir neðan.