Friðrik Jónsson og Rannveig Guðmundsdóttir eignuðust son, þann 31. maí síðastliðinn. Drengurinn fékk nafnið Frosti Friðriksson og sveif fjölskyldan um á bleiku skýi. Þar til þann 10. júní, þegar ljósmóðir tók eftir að Frosti andaði skringilega og ráðlagði þeim að fara í skoðun. Í kjölfarið tók við atburðarás sem Friðrik lýsir sem martröð. Frosti var með ósæðarþrengingu og þurfti að ferðast til Svíþjóðar til að gangast undir opna hjartaaðgerð. Hann fór í gegnum aðgerðina eins og hetja og er fjölskyldan nú á heimleið.
Viðtalið birtist í helgarblaði DV þann 26. júní. Frosti og fjölskyldan hafa komið heim síðan þá og heilsast vel.
Fyrstu vikuna eftir að Frosti kom í heiminn var allt fullkomið. Hann var algjör draumur, drakk og svaf til skiptis. Ásta Hlín Ólafsdóttir, ljósmóðir hjá Björkinni, var í sinni síðustu heimsókn þegar veikindi Frosta komu í ljós.
„Þetta uppgötvaðist fyrir algjöra tilviljun. Ásta var hjá okkur í síðustu heimsókninni og ætlaði bara að útskrifa okkur, þegar að við ákváðum að baða Frosta. Hún tók þá eftir að hann andaði skringilega og að hann væri eitthvað öðruvísi en þegar hún kom síðast. Hún tók myndband af honum sem hún sendi lækni á Barnaspítalanum og sagði okkur að fara með hann og láta skoða þetta. Saklaus aukaskoðun bara,“ segir Friðrik.
„Þegar þangað var komið tók hjúkrunarfræðingur á móti okkur og tók einhverjar mælingar. Þá byrjaði einhver atburðarás, sem líktist hreint út sagt martröð. Það kom læknir inn til okkar og svo annar hjúkrunarfræðingur. Svo bara kom fleira og fleira fólk og andrúmsloftið þyngdist. Það var ákveðið að færa okkur um stofu og líktist sú stofa bara risa skurðstofu. Þar var hann tengdur við alls konar tæki og mæla. Æðaleggur í hausinn og ég veit ekki hvað. Okkur var boðið og ráðlagt að fara í herbergi við hliðina á stofunni, herbergi fyrir foreldra. Þarna var þetta orðið svo mikið og okkar vitneskja engin, svo að við urðum dauðhrædd,“ segir Friðrik.
„Ég man tilfinninguna sem helltist yfir mig. Mér varð sjóðheitt, öll þyngd hrundi niður í fætur og mér varð óglatt. Svo man ég óljóst eftir fleiru, þar til að allt var búið að róast aðeins. Þá komum við inn á stofuna aftur þar sem hjartalæknir að nafni Ingólfur tók á móti okkur. Hann útskýrði stöðuna fyrir okkur, að Frosti væri með þrengingu í ósæð sem veldur því að blóðflæði í neðri hluta líkamans takmarkast og hjartað fer að vinna rosa yfirvinnu og gerir alla líkamsstarfsemi erfiðari. Þess vegna andaði hann skringilega.“
Ingólfur hjartalæknir sagði þeim að Frosti þyrfti að gangast undir aðgerð. „Við tóku sjö dagar á vökudeildinni á Barnaspítalanum þar sem Frosti fékk lyf til að virkja fósturæð í hjartanu og gera hann stöðugan og sterkan fyrir ferðalagið. Hjúkrunarfræðingarnir á vökudeildinni eru svo yndislegir og frábærir. Stórt „shoutout“ á starfsfólk Barnaspítala Hringsins, við gerum okkur ekki eiginlega grein fyrir því hvað starf þeirra er mikilvægt og mikið, fyrr en maður þarf á þeim að halda,“ segir Friðrik.
„Vikan leið eins og mánuður, svefnleysi, ráf, eirðarleysi, hræðsla, grátur, lítið borðað og algjör bugun. Það er hræðilegt sem foreldri að upplifa sig svona algjörlega vanmáttugan gagnvart því að geta ekkert gert til að hjálpa. Maður þarf að leggja allt sitt traust í hendur á fólki sem maður þekkir ekkert.“
Friðrik, Rannveig og Frosti litli flugu út til Kaupmannahafnar með lækni og hjúkrunarfræðingi, þeim Sveini og Elínu. „Þau fóru með honum í gegnum flugvöllinn, sátu með honum í fluginu og fluttu hann svo á spítalann í Lundi með sjúkrabíl og afhentu hann svo starfsfólki spítalans,“ segir Friðrik.
„Þá tók í raun við annað áfall. Við vorum komin í annað land, með öðru fólki, þekktum engan og töluðum ekki tungumálið. Þá varð þetta líka einhvern veginn allt mjög raunverulegt. Hann var að fara í opna hjartaaðgerð, tveggja og hálfrar viku gamall. En það er nákvæmlega sama sagan með fólkið sem tók á móti okkur í Svíþjóð og heima. Snillingar. Yndislegt fólk og allt af vilja gert, allt útskýrt fyrir okkur, læknirinn teiknaði meira að segja mynd af aðgerðinni fyrir okkur,“ segir Friðrik. „Líkami barna er magnaður, núna nokkrum dögum eftir aðgerðina er Frosti nánast búinn að jafna sig. Laus við allar snúrur og tæki. Bataferlið búið að ganga smurt og hér er allt eins og best verður á kosið. Heimferð er á næsta leiti,“ segir hann
Veikindi Frosta komu þeim í opna skjöldu, þar sem Rannveig og Frosti höfðu verið í eftirliti alla meðgönguna og Frosti fór til hjartalæknis eftir fæðingu.
„Það var búið að vera eftirlit alla meðgönguna, vegna þess að hann er með gat á milli hólfa (VSD), svo vorum við líka búin að fara til hjartalæknis þegar hann var tveggja daga gamall og svo í fimm daga skoðun. Þá sást ekkert og vandamálið í raun ekki byrjað. Svo var það bara fyrir tilviljun að við áttum eftir að kaupa bala, þannig við biðum með að baða hann þar til í útskriftarheimsókninni hjá Ástu og þá sá hún að eitthvað var ekki rétt. Þannig að fyrir grunlausa foreldra er ógerlegt að koma auga á svona,“ segir Friðrik.
„Ferlið sem fer í gang þegar svona kemur upp er rosalegt. Maður þarf ekkert að hugsa í raun, það er búið að hugsa fyrir öllu, enda er maður ekki í neinu ástandi til að fara að bóka flug og hótel og alls konar. Við fengum félagsráðgjafa og sálfræðing. Flug og hótel var bókað fyrir okkur og svo var bíll sem sótti okkur á flugvöllinn í Kaupmannahöfn og keyrði okkur til Svíþjóðar. Við áttum bara að vera með vegabréf og reyna að halda geðheilsu. Þegar það kemur að börnum virðist heilbrigðiskerfið okkar vera með allt upp á tíu.“
Friðrik á dóttur úr fyrra sambandi, Hrafntinnu, sem verður sex ára í júlí. Hann hefur reynt að útskýra þetta fyrir henni, svo hún skilji ástandið en hafi ekki áhyggjur.
„Hrafntinna veit að það er eitthvað í gangi. Ég útskýrði þetta bara þannig fyrir henni að litli bróðir fæddist með svolítið bilað hjarta og hér í Svíþjóð eru sérfræðingar sem eru búnir að læra allt sem hægt er um lítil barnahjörtu og þeir ætla að laga hjartað,“ segir Friðrik, sem er sjálfur með hjarta fullt af þakklæti í garð heilbrigðisstarfsfólksins sem hefur átt hlut í því að hjálpa Frosta.
„Öll samskipti sem við höfum átt við starfsfólk hafa verið frábær. Ég vil koma sérstökum þökkum til ljósmæðranna í Björkinni og þá sérstaklega Ástu, ef ekki hefði verið fyrir hana hefði þetta allt saman farið á mun verri veg. Barnaspítala Hringsins og þá sérstaklega Vökudeildinni. Við þökkum innilega fyrir stuðninginn og skilaboðin og erum snortin að sjá hvað við höfum mikið af yndislegu fólki í kringum okkur,“ segir Friðrik.
Friðrik er einnig mjög þakklátur Neistanum, styrktarfélagi hjartveikra barna, og ætlar að sýna stuðning á móti og hlaupa tíu kílómetra til styrktar félaginu í Reykjavíkurmaraþoninu í ágúst. Þú getur heitið á Friðrik á hlaupastyrkur.is.
Friðrik og Rannveig eru bjartsýn á framtíðina. „Venjulega finna börn sem fara í svona aðgerðir ekki fyrir þeim í daglegu lífi þegar þau eldast. Þetta hefur ekki áhrif á íþróttaiðkun og þess háttar,“ segir Friðrik og bætir við að Frosti hlakki mikið til að losna af spítalanum og koma heim til Íslands að hitta alla.
