Sif Saga Dagbjartsdóttir er 22 ára fyrirsæta og tónlistarkona. Hún hefur einnig reynt fyrir sér sem leikkona og bíður spennt eftir að sjá frumraun sína á hvíta tjaldinu. Sif er fædd og uppalin í Boston en foreldrar hennar eru íslenskir og á hún stóra fjölskyldu hér á landi. Undanfarin tvö ár hefur hún búið í New York en áður bjó hún í Los Angeles.
„Mér hefur alltaf fundist að ég ætti að vera á Íslandi og þoldi til dæmis ekki að tala ensku í skólanum. Ég hef alltaf verið mjög stolt af því að vera íslensk. Ég bað oft foreldra mína um að flytja aftur til Íslands, skildi ekkert í þeim að vilja búa í Bandaríkjunum,“ segir Sif og hlær.
„Ég fór svo í heimavistarskóla þegar ég var tólf ára og hef hálfpartinn verið ein síðan. Ég fæ enn mikinn stuðning frá foreldrum mínum og get alltaf komið heim. En það mætti segja að ég hafi verið sjálfstæð síðan ég var tólf ára. Það var mjög erfitt en ég er sátt í dag, þar sem ég væri ekki að gera það sem ég er að gera ef ég hefði ekki verið svona mikið ein og lært að redda hlutum sjálf.“
Sif fór í heimavistarskóla í New Hampshire. „Mig langaði ekkert endilega að fara en ég hélt að þetta væri eitthvað sem ég þyrfti að gera. Ég átti við námsörðugleika að stríða og mamma og pabbi útskýrðu fyrir mér að ég þyrfti að læra að læra betur. Ég fór þarna til að gera það sem ég þurfti að gera en næsta árið vildi ég ekki vera þarna. Ég saknaði mömmu og pabba mjög mikið, hringdi oft í mömmu og bað hana um að sækja mig. Það var ekkert auðvelt fyrir hana heldur að heyra mig segja að ég vildi ekki vera þarna,“ segir Sif.
Í skólanum voru bæði nemendur á heimavist og nemendur sem voru aðeins í skólanum yfir daginn og fóru svo heim. Hóparnir voru mjög aðskildir félagslega og átti Sif oft erfitt með að tengjast öðrum nemendum á heimavistinni.
„Flestir nemendanna á heimavistinni komu ekki úr sömu aðstæðum og ég. Margir voru frá Kóreu, Kína og Taívan. Svo voru líka nemendur frá Harlem og New Jersey sem fengu skólastyrk. En það var mjög jákvætt að fá að kynnast alls konar fólki og öðruvísi menningarheimum. Það hefur aldrei verið auðvelt fyrir mig að eignast vini og það voru nokkrar stelpur sem voru í skólanum, en ekki á heimavistinni, sem gerðu mér lífið leitt. Það spilaði örugglega mikið inn í hvernig mér leið þarna.“
Sif segir að samband sitt og foreldra sinna sé mjög gott. „Ég og mamma erum mjög nánar og erum bestu vinkonur,“ segir Sif. „Ég er núna búin að vera heima hjá foreldrum mínum í Boston undanfarna tvo mánuði. Ég man ekki hvenær ég var síðast svona lengi heima,“ segir Sif, sem talar íslensku þrátt fyrir að hafa aldrei dvalið lengi á Íslandi í einu.
Sif hefur getið sér gott orð sem fyrirsæta og byrjaði að sitja fyrir sextán ára. Hún hefur farið víða um heim vegna vinnunnar. Hún hefur margsinnis farið í verkefni til Suður-Ameríku og búið tímabundið í Sydney, París og Miami.
„Ég byrjaði þegar ég var sextán ára. Bróðir bestu vinkonu minnar á umboðsskrifstofu og vinkona mín var alltaf að biðja mig um að hitta hann. Ég hafði aldrei hugsað mér að verða fyrirsæta og hafði satt að segja lítinn áhuga á því. Ég var með önnur plön í huga en ákvað að hitta bróður hennar. Í kjölfarið fórum við mamma til bróður hennar og eiginkonu hans í Flórída. Þar fór ég í fyrstu myndatökuna og hef ekki litið til baka síðan. Ég fann það strax að þetta væri eitthvað fyrir mig,“ segir hún.
Sif hefur verið á forsíðum Elle og Harper’s Bazaar, L’Officiel, Trend Prive og Numero, og auk þess setið fyrir í tískuþáttum í tímaritum á borð við Maire Claire, Hola, og Miami Couture.
Ævintýrið byrjaði í Miami. Þar var hún í þrjá mánuði að læra að vera fyrirsæta. Sif þurfti að tileinka sér færni í að fara í prufur (e. castings) og vinna fyrir hönnuði.
„Það gekk ekkert mjög vel ef ég á að vera hreinskilin. Það var ekki fyrr en ég flutti til LA og fékk betri umboðsskrifstofu að ég fékk fleiri verkefni.“
Sif segir að þetta snúist að miklu leyti um gott vinnusiðferði. Hún segir að það séu gjarnan þrjár týpur af fyrirsætum. Fyrsti hópurinn, sem hún tilheyrir, eru fyrirsætur sem hafa virkilegan áhuga á starfinu og leggja sig allar fram. Annar hópurinn eru þær sem hafa átt erfitt uppdráttar og sjá þetta sem leið til að koma sér úr slæmum aðstæðum. Svo er það þriðji hópurinn.
„Það eru sumar fyrirsætur sem vilja bara láta punta sig og vera fínar. Alltaf seinar í vinnuna og ókurteisar,“ segir hún og bætir við að það skipti máli að koma vel fram við alla. „Allir sem koma að tökunni eru liðsheild,“ segir hún.
Tískuheimurinn er framandi og ógnvekjandi fyrir mörgum. Heyrst hafa margar sögur af ungum fyrirsætum sem hafa orðið fyrir ofbeldi, þróað með sér átröskun eða leiðst út í fíkniefnaneyslu. Sif segir að fyrirsætur séu viðkvæmastar þegar þær eru að stíga sín fyrstu skref í bransanum og það sé þá sem fólk reyni að misnota þær. Hún rifjar upp atvik þegar hún var 17 ára.
„Þetta var í kvöldverði á vegum umboðsskrifstofunnar. Það var fullt af karlmönnum sem komu og nokkrar stelpur. Mennirnir sem mættu voru háttsettir á umboðsskrifstofunni. Ég man að ég hugsaði með mér hvaða rugl þetta væri. Það var einn eldri maður, um fimmtugt, sem stóð við hliðina á mér og kleip í rassinn á mér, fyrir framan alla. Ég fraus. Eftir kvöldverðinn fóru allir út og þessi maður var ofan í mér allt kvöldið. Svona hlutir gætu farið í vitlausa átt ef maður er viðkvæmur eða ekki með góðan stuðning. Ég er mjög heppin og get alltaf hringt í foreldra mína ef eitthvað bjátar á. En fyrir margar stelpur er það ekki í boði,“ segir Sif.
„Af einhverjum ástæðum fékk maðurinn símanúmerið mitt og var alltaf að hringja í mig, bjóða mér í sund og mat. Ég vissi ekki hvernig hann fékk númerið mitt og þetta var allt mjög skrýtið. Ég hringdi í umboðsmanninn minn og sagði að einhver eldri maður, sem væri tengdur umboðsskrifstofunni, væri að hringja í mig og að hann ætti ekki að vera með númerið mitt. Ég sagði að ég vildi ekki að hann hagaði sér svona og ég vildi aldrei vinna með honum. Ég heyrði ekki frá honum eftir það.“
Þegar Sif var sextán ára fékk hún svo slæmt kvíðakast að hún fékk flog (e. non-epileptic seizure) í kjölfarið. Fyrir þann tíma vissi hún ekki að hún væri haldin kvíða en það útskýrði margt í hennar lífi þegar hún loks fékk greiningu. Í dag tekur hún lyf við kvíðanum og vill opna umræðuna um andlega heilsu.
„Ég var að læra þegar ég lenti í þessu kasti. Vinkona mín fór að gráta af hræðslu þegar ég byrjaði að fá flog og í kjölfarið datt ég út. Ég vaknaði og var þá komin upp á spítala. Það vissi enginn hvað væri að. Eftir margar rannsóknir kom í ljós að ég hefði fengið flog í kjölfar kvíðakasts. Fyrstu viðbrögðin hjá mér voru að ég væri ekki svona manneskja. Ég væri sterk og þyrfti ekki á neinum lyfjum eða hjálp að halda. En líkaminn minn var alveg búinn og ég var gjörsamlega búin að keyra hann út. Ég var send til sálfræðings sem ég vildi alls ekki til að byrja með. Mér fannst það vandræðalegt. En ég fór og lærði helling um sjálfa mig,“ segir Sif.
„Pressan sem er sett á unglinga er rosaleg. Bæði í námi og utan þess. Eins og á samfélagsmiðlum er sett gríðarleg pressa á ungar stúlkur, sérstaklega í mínum bransa. Maður þarf að líta út á ákveðinn hátt. Þetta getur verið yfirþyrmandi og þetta er ekki heilbrigt,“ segir Sif.
„Þess vegna finnst mér mikilvægt að vera eins mikið ég sjálf og ég get á Instagram í bland við allar fyrirsætumyndirnar. Ég er mjög meðvituð um hvaða áhrif samfélagsmiðlar hafa á ungt fólk.“
„Ég hef fundið fyrir pressu varðandi hvernig ég eigi að klæða mig og hafa hárið, en hef mest fundið fyrir henni þegar kemur að húðinni á mér. Ég fékk hormónaútbrot fyrir tveimur árum og það hafði mikil áhrif á vinnuna. Það var rosalega erfitt, bókarar hringdu í mig og öskruðu á mig, eins og þetta væri eitthvað sem ég hefði gert við sjálfa mig. Ég man að einhver sagði við mig að ég myndi aldrei fá vinnu aftur. Þetta var allt svo dramatískt,“ segir Sif, sem hefur öðlast mikla innri ró í gegnum sjálfsvinnu.
„Líka með vigtina. Um tíma var ég á kvíðalyfjum sem ollu því að ég þyngdist, en það var bara vökvi vegna lyfjabjúgs. Ég sjálf tók ekki eftir því en fékk að heyra: „Hvað í fjandanum kom fyrir þig?“ Ég man að ég skildi ekkert hvað væri í gangi. Ég var spurð um hvað ég væri að borða og hvað ég væri að gera, en það kom í ljós að þetta væru töflurnar. Ég hef síðan þá lært inn á líkamann minn en sem betur fer hefur pressan um að vera grönn minnkað mikið undanfarin ár.“
Sif er mikill tónlistarunnandi og semur tónlist. Hún byrjaði að spila á píanó þegar hún var fimm ára. Með aldrinum fór hún að njóta þess að spila á píanóið og syngja með. Síðustu tvö árin hefur hún verið að semja eigin lög og æfa sig í hljóðblöndun og upptökustjórn.
„Tónlist er minn griðastaður,“ segir Sif og bætir við að hún vonist til að gefa út nokkur lög á næstunni.
Sif er spennt að sjá frumraun sína á hvíta tjaldinu. Hún fer með hlutverk í kvikmyndinni Feral State sem er ekki komin út. „Ég fór með hlutverk eins konar vændiskonu og lesbíu með allt öðruvísi skapgerð en ég. Það var mjög gaman að uppgötva karakterinn og ég fílaði þetta alveg í botn. Ekkert nema þetta skipti máli mánuðinn sem tökur stóðu yfir,“ segir Sif en ljóst er að frægðarsól þessarar einlægu ungu konu mun halda áfram að rísa.
