Fyrir rösku ári síðan var Heiða Björg Hilmisdóttir lítt þekktur borgarfulltrúi en nú er hún orðin einn umtalaðasti femínisti landsins og varaformaður Samfylkingarinnar. Kristinn hjá DV heimsótti Heiðu og ræddi við hana um stjórnmálin, #metoo-byltinguna, æsku í fátækt og son hennar, Hilmi, sem greindist yngstur Íslendinga með MS-taugasjúkdóminn.
Þetta er brot úr stóru viðtali í helgarblaði DV
Allt stefnir í að framboð til borgarstjórnar verði sautján talsins og eitt þeirra virðist sprottið af reiði í garð Heiðu Bjargar og Höllu Gunnarsdóttur, ráðgjafa Katrínar Jakobsdóttur forsætisráðherra, vegna ummæla inni í lokuðum Facebook-hóp um forsvarsmenn svokallaðra feðrahreyfinga sem berjast fyrir réttindum umgengnisforeldra. Karlalistinn heitir framboðið og Gunnar Kristinn Þórðarson stjórnsýslufræðingur fer þar fremstur í flokki og hann hefur deilt hart á Heiðu. Hún virðist gáttuð þegar framboðið ber á góma.
„Ég skil ekki hvernig þetta framboð varð til og finnst það sorglegt að karlar fari í slíka vörn fyrir réttindi feðra að þeir þurfa að ráðast á konur og rægja nafngreindar konur hvar sem þeir kona. Það hefur aldrei verið skortur á karlmönnum og karlkyns viðhorfum í pólitík. Konur hafa aldrei verið í meirihluta á Alþingi og í pólitík, aldrei. Þeir halda ábyggilega að þeir fái einhverja athygli út á þessa þráhyggju af mér og Höllu. Þeir hafa kallað það aðför að feðrahreyfingum að ég hafi sett „like“ við einhver ummæli í lokuðum hópi en mér finnst það ansi langt seilst.“
Heiða segist hafa fulla samúð með umgengnisforeldrum og þeim sem verða fyrir tálmunum en fráleitt að fólk geti notað þetta sem vopn gegn femínistum. Þetta séu tveir algjörlega ólíkir hlutir.
„Börn eiga að sjálfsögðu rétt á að þekkja foreldra sína en ef að barnið er í hættu þá verðum við að horfa á hlutina út frá réttindum þess og ég trúi þolendum þegar þeir segja frá. Femínisminn gengur út frá að jafna rétt kynjanna, líka inni á heimilunum og það á við eftir skilnað líka. Ég hefði haldið að við og forsvarsmenn umgengnisforeldra værum bandamenn í þessari baráttu og nær væri að beina kröftum okkar fyrst og fremst í að koma í veg fyrir hvers kyns ofbeldi gegn börnum.“