Orðið á götunni er að harkalegar aðgerðir Sjómannafélag Íslands í garð Heiðveigar Maríu Einarsdóttur, formannsframbjóðanda, muni reynast sem olía á eldinn. Er forysta sjómannafélagsins sögð haga sér eins og drukknir dólgar og augljóst þyki að karlaklúbburinn vilji ekki fá „kellinguna“ upp á dekk, enda hafi hún gagnrýnt forystuna harðlega. Svo virðist sem að reglum félagsins hafi verið breytt til að koma í veg fyrir framboð Heiðveigar og þá virðast fundargerðir félagsins hafa farið fyrir ofan garð og neðan.
Vakna þá óneitanlega spurningar um hvort og þá hvað forystan hafi að fela, sem þoli ekki nánari skoðun Heiðveigar.
Heiðveigu er kennt um að samningaviðræður félagsins við önnur félög sjómanna hafi siglt í strand og þar með hafi hún unnið gegn hagsmunum félagsins, sem sé grundvöllur brottrekstrar úr félaginu. Mikill er máttur Heiðveigar ef satt reynist, enda kom hún hvergi nærri þeim viðræðum.
„Lýist fiskur ef lengi er barinn“ segir máltækið. Orðið á götunni er að Sjómannafélag Íslands geri sér ekki grein fyrir því, að í þessu tilfelli eru þeir fiskurinn, en ekki Heiðveig, líkt og upphafleg ætlun þeirra virðist hafa gengið út á, þar sem Heiðveig segist ætla að berjast áfram gegn þeim með kjafti og klóm.
Aðgerðir Sjómannafélagsins hafa orðið til þess að nú beinist kastljósið að þeim í meiri mæli en áður. Spurningin er hvort félagið þoli slíka upplýsingu.
