Orðið á götunni er að aksturspeningamál ónefnda þingmannsins sé eitt verst varðveitta leyndarmálið í dag. Þingmaðurinn sem á í hlut heitir Ásmundur Friðriksson og samkvæmt upplýsingum þingsins fékk hann um 4,6 milljónir í endurgreiðslur á síðasta ári. Margir hafa hneykslast á þessu og benda á að þingmenn fái ýmsar aðrar sporslur, þó ekki sé verið að borga þeim líka fyrir að aka í vinnuna.

Um þetta má segja ýmislegt. Aksturspeningakerfi þingsins er og hefur alltaf verið meingallað. Þannig hafa þingmenn haldið aksturspeningadagbækur þar sem þeir færa akstur sinn sem tengist starfinu. Talið er eðlilegt að þessi kostnaður fáist endurgreiddur. Þetta gildir aðallega um þingmenn utan Reykjavíkur. Þannig fá t.d. þingmenn sem búa á Suðurnesjum greitt fyrir allan akstur til og frá vinnu, auk þess sem þingmenn fá greitt fyrir allan akstur sem tengjast fundum og öðru sem til fellur. Eftirlit með þessu er nánast ekkert. Það er því ekkert því til fyrirstöðu að einstakir þingmenn geti skráð hjá sér ferðir út í búð á kvöldin, eða ef þeir fara í fermingarveislur hjá ættingjum í næsta hreppi. Einstaka sinnum hafa starfsmenn þingsins gert athugasemdir við slíkar skráningar, en það heyrir til undantekninga.

Oft er farið á fundi úti á landi og þá hefur borið á því að menn hafi ekki viljað sameinast um bíla í sparnaðarskyni, heldur notað eigin bíl til að geta skráð aksturskostnað.  Auðvitað gildir þetta ekki um alla þingmenn, flestir fara eftir þeim reglum sem settar eru. Staðreyndin er hins vegar sú að þetta kerfi er aksturshvetjandi.

Ásmundur Friðriksson má þó eiga eitt. Fáir þingmenn hafa verið í betri tengslum við sína kjósendur en einmitt hann. Þannig hefur Ási gjarnan vaknað fyrr en flestir aðrir á morgnana og brunað um hið víðfeðma Suðurkjördæmi að hitta sjálfstæðismenn. Það virðist ekki hafa haft neikvæð áhrif á mætingu hans í þinginu. Og það sem meira er – þessi elja hefur tryggt Ásmundi góða kosningu oftar en einu sinni í prófkjörum Sjálfstæðisflokksins.