Fyrirsvarsmenn sægreifa á Íslandi virðast halda að þjóðin sé heimsk og sjái ekki í gegnum grímulausa útúrsnúninga-og lygaherferð þeirra vegna fyrirhugaðrar hækkunar á því leigugjaldi sem handhafar gjafakvóta hafa greitt hingað til. Fólk sér auðveldlega í gegnum þetta og sægreifar verða sér einungis til minnkunar með þessari framgöngu.
Fyrir utan stanslausar árásir og áróður þeirra fjölmiðla sem sægreifar eiga eða ráða eru farnar að birtast pantaðar yfirlýsingar úr ýmsum áttum. Launuð málpípa sjávarútvegsins um árabil, öldungurinn Ragnar Árnason, fyrrverandi prófessor, hefur árum saman verið dreginn á flot til að tala á fundum eða birta efni sem gengur út á að sýna hve erfitt uppdráttar sjávarútvegur á Íslandi á og hve mikilvægt sé að hann njóti sem mestra forréttinda. Ragnar er löngu hættur kennslu við háskóla enda kominn nær áttræðu. Vitanlega var honum nú ýtt af stað til að útlista að hækkun á leigugjaldinu væri „landsbyggðarskattur“ og myndi auka atvinnuleysi, draga úr fjárfestingum og rýra tekjur sveitarfélaga. Ragnar ætti að vita manna best að veiðileyfagjaldið er frádráttarbært leigugjald fyrir afnot af eign sem aðrir eiga. Rétt eins og húsaleiga er greidd fyrir afnot af húsnæði sem notandi á ekki.
Orðið á götunni er að Íris Róbertsdóttir, bæjarstjóri í Vestmannaeyjum, hljóti að vita betur en það sem haft er eftir henni á forsíðu Morgunblaðsins í dag varðandi „risastórt skref um landsbyggðarskatt“, eins og það er orðað. Íris er enginn asni og hún á ekki að láta nota sig með þessum kjánalega hætti. Hún hlýtur að vita að veiðileyfagjald er einungis leiga fyrir afnot, rétt eins og húsaleiga. Hún þarf ekki að gera því skóna að hagur fólks og bæjarsjóðs í Vestmannaeyjum versni þó að t.d. Ísfélagið greiði eitthvað hærri veiðileyfagjald en nú er og fari því nær sanngjörnu leigugjaldi en verið hefur. Hagur fólksins í Vestmannaeyjum versnar ekkert þótt Ísfélagsfjölskyldan kaupi eitthvað færri heildsölur eða útleigufasteignir á höfuðborgarsvæðinu en áður.
Vandað fólk eins og Íris á ekki að láta nota sig með þessum hætti.
Sama gildir vitanlega um aðra sveitarstjórnarmenn á landsbyggðinni sem virðast hafa fengið línu um það að vara við hækkun veiðileyfagjalda og reyna að koma því inn hjá fólki að þessi leiðrétting muni leiða til atvinnuleysis og margvíslegra hörmunga í héraði samhliða því sem reynt er að koma því inn að þessi frádráttarbæri kostnaður sé skattur – landsbyggðarskattur.
Gert hefur verið mikið úr því að minni útgerðir muni gefast upp og þetta muni leiða til aukinnar samþjöppunar í sjávarútvegi. Hafa verður í huga að fyrirhuguð hækkun mun að sjálfsögðu mest verða borin uppi af þeim sem í dag hafa aðgang að mestum kvóta sem er í sameiginlegri eigu þjóðarinnar. Þá er verið að tala um fyrirtæki eins og Samherja, Brim, Ísfélagið, Skinney-Þinganes, Síldarvinnsluna, Vinnslustöðina, Þorbjörn, Eskju, FISK (Kaupfélag Skagfirðinga), Nesfisk og Loðnuvinnsluna á Fáskrúðsfirði. Þetta eru einnig þau fyrirtæki sem hafa borið uppi þungann af árlegum 80 til 100 milljarða hagnaði sjávarútvegsins á Íslandi hin síðari ár. Frítekjumarkið er einmitt tvöfaldað til að bæta hag minni útgerða.
Orðið á götunni er að framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins hafi skotið hátt yfir mark fyrr í vikunni þegar hún lét birta blaðagrein undir nafni sínu sem er langt fyrir neðan virðingu Samtaka atvinnulífsins og framkvæmdastjóra þeirra. Sigríður Margrét Oddsdóttir verður að átta sig á því að hún er framkvæmdastjóri samtaka allra atvinnuvega landsins og getur því ekki látið etja sér út í vafasaman áróður fyrir eina atvinnugrein eins og hún gerði í þessu tilviki fyrir sjávarútveg. Sigríður leyfir sér að halda eftirfarandi fram í fyrrnefndri blaðagrein: „Ný ríkisstjórn hefur undanfarið varið kröftum sínum í að breyta rekstrarumhverfi sjávarútvegs á Íslandi og látið orð falla sem gefa það til kynna að íslenskur sjávarútvegur sé óvinur þjóðarinnar.“
Hvílíkt óábyrgt bull! Sennilega hefur enginn framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins (eða VSÍ sem var undanfari SA) látið annað eins óábyrgt slúður úr sér í framkvæmdastjóratíð sinni. Sigríður Margrét hefur gengisfellt sig með þessu – og það sem verra er þá hefur hún einnig gengisfellt Samtök atvinnulífsins sem er miklu alvarlegra því að það er enginn vandi að skipta um framkvæmdastjóra en orðspor stórra samtaka sem skaðast verður ekki svo auðveldlega bætt.
Þessu til viðbótar leyfir Sigríður Margrét sér í fyrrnefndri grein að halda fram þeirri lygi að frádráttarbær kostnaður í sjávarútvegi, veiðileyfagjald, sem greiðist fyrir afnot af eign sem sjávarútvegurinn á ekki, sé skattur. Orðrétt segir í greininni: „Virkur tekjuskattur þeirra fyrirtækja sem stunda fiskveiðar er 58%. Nýtt frumvarp atvinnuvegaráðherra mun hækka virkan tekjuskatt þeirra sem stunda fiskveiðar í 76%.“ Er framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins að segja þetta í alvöru? Þetta stenst enga skoðun og flokkast undir útúrsnúninga eða lygar – nema staðan sé sú að Sigríður Margrét Oddsdóttir sé einfaldlega svona illa að sér. Þá er Samtökum atvinnulífsins vandi á höndum!
Orðið á götunni er að fram undan sé áframhaldandi áróðursherferð sægreifanna. Fróðlegt verður að sjá hvaða riddurum eða peðum verður teflt fram á völlinn. Víst er að tekið verður á móti ómerkilegum málflutningi af fullri alvöru.
