Ungt fólk í dag vill borgarmenningu. Þétting byggðar og efling almenningssamgangna á höfuðborgarsvæðinu er mikilvæg fyrir lífsgæði, auk þess að vera loftslagsmál og stuðlar að samkeppnishæfni Reykjavíkur sem vill laða fólk aftur heim eftir nám í útlöndum. Það hagnast allir á góðum almenningssamgöngum, líka þeir sem vilja nota einkabílinn. Heiða Björg Hilmisdóttir, borgarstjórinn í Reykjavík, er viðmælandi Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Eyjunnar.

Hægt er að hlusta á brot úr þættinum hér:

Eyjan - Heiða Björg - 5

„Það er búið að gera útboð á þessari brú sem er hérna yfir í Kópavog yfir í Kársnesi sem er líka gríðarlegt öryggismál því þarna er auðvitað forgangsakstur fyrir slökkviliðið og sjúkrabíla og annað sem ekki mega verða stopp í umferð. Borgarlínan verður auðvitað líka svona öryggislína í gegnum borgina. Fyrir forgangsakstur,“ segir Heiða Björg.

Hún segir skipulagsvinnu vera í gangi með að koma Borgarlínunni vel fyrir í borginni. Vissulega geti það verið flóknara verkefni í eldri og grónari hlutum borgarinnar en í nýjum hverfum. Þetta sé mjög mikilvægt verkefni og lykilatriði fyrir borgarbúa og raunar alla sem búa á höfuðborgarsvæðinu.

Við sjáum það að sveitarstjórnir og það eru nú Sjálfstæðismenn sem stjórna í flestum sveitarstjórnum á höfuðborgarsvæðinu, öðrum en Reykjavík. Þeir eru algjörlega fylgjandi Borgarlínu. Það er bara einhver hluti af Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík sem virðist vera á móti því.

Heiða Björg samsinnir þessu og bendir á að þegar aðalskipulagið var samþykkt fyrir Reykjavík með framtíðarsýn m.a. fyrir Vatnsmýrina þá klofnaði Sjálfstæðisflokkurinn. „Hann er almennt klofinn í Reykjavík, alla vega í tvo hluta, stundum þrjá. Hún segist telja það blasa við að höfuðborgarsvæðið beri það ekki að hver og einn einstaklingur keyri um á eigin bíl. „Það eru margir sem velja það, það er enginn á móti því og það er enn þá verið að gera ráð fyrir því að bílum fjölgi. En við þurfum líka að bjóða upp á aðra valkosti og eins og þú nefnir, þú varst í London, ég bjó lengi í Gautaborg. Það hvarflaði ekki að mér að vera á bíl þar inni í borginni. Það dettur ekki nokkrum manni í hug. Fólk keyrir kannski ef það þarf að fara í IKEA eða eitthvað slíkt. Þá vill fólk fara á bíl, kannski leiga bíl.

Ég hitti ungan mann um daginn sem var að koma úr námi í Vínarborg. Hann sagði við mig. Eftir flutninginn heim er ég alltaf bara í bíl. Þetta er umhverfið sem við höfum skapað. Og hann sagði bara: Eftir þann flutning, já, ég er bara eiginlega hættur að labba og ég er alltaf bara í bíl. Þetta er umhverfi sem við erum búin að skapa …“

Við erum búin að skapa þetta umhverfi marga áratugi, kannski heila öld höfum við unnið að þessu.

„Já, það tekur aðeins að vinda ofan af því. Við heyrum oft viðtöl við fólk sem segir: Ég gafst upp á strætó og keypti mér bíl af því ég get ekki ferðast svona og svona. Þetta er auðvitað alveg óverjandi í rauninni fyrir okkur sem að erum að þróa þetta höfuðborgarsvæði, að við séum ekki komin lengra, og það er rosalega mikilvægt að þetta tefjist ekki. Af því að þetta er líka loftslagsmál. Þetta er samkeppnismál fyrir höfuðborgarsvæðið af því sem eigum börn og margir eiga börn sem fara til útlanda og við viljum að þau komi til baka. Þau vilja borgarsamfélag. Þau vilja menningu. Þau vilja ekki endilega fjárfesta í bílastæði og þau vilja helst ekki þurfa að nota bíl.“

Ég þekki það. Hjá mínum börnum er bíll ill nauðsyn.

„Já, nákvæmlega. Ég er sammála þér. Svo eru aðrir sem elska bílana sína. Það er líka bara frábært. Ég er alin upp fyrir norðan. Þar bara elska margir bílinn sinn. Þetta er bara önnur menning og meira frelsi. Þetta getur þrifist saman.“

Já, þetta er líka þægilegra fyrir þá sem vilja vera á bílnum.

„Akkúrat, mér fannst gaman að við gerðum könnun meðal ungs fólks, yngsta hópsins hérna, ég man rétt ef ég man rétt, sautján til tuttugu og fjögurra ára. Mörg þeirra sáu fyrir sér að ef þau mættu velja að labba í vinnu og labba heim, að fara gangandi helstu erindi, myndu þau gera það. Líka hjóla. Svo sáu mörg fyrir sér, bíl. Mér fannst þetta áhugavert, ég er ekki viss um að ég hefði svarað svona þegar ég var sautján, átján, nítján. Það var annað samfélag.“

Hægt er að hlusta á hlaðvarpið í heild sinni hér: