Fregnir berast af því þessa dagana að lítið þokist í kjaraviðræðum kennara við hið opinbera. Eitthvað ku deiluaðilar vera að tala saman, búið að boða aftur til fundar í Karphúsinu, en svo virðist sem himinn og haf skilji að kröfur kennara og það sem viðsemjendur þeirra eru tilbúnir að fallast á. Formaður kennara segir kröfuna einfalda – kennarar vilji fá markaðslaun.
Svarthöfði hefur lengi fylgst með málefnum líðandi stundar hérlendis og erlendis og ávallt hefur hann klórað sér í hausnum yfir því hvernig á því stendur að hér á landi þarf að gera hundruð kjarasamninga í hverri samningalotu á meðan annars staðar, í milljónalöndum, er gjarnan hægt að telja þá á fingrum annarrar handar eða svo. Hvernig stendur á því að í okkar fámenna landi virðist nánast hver kaffiklúbbur þurfa að gera eigin kjarasamning þegar milljónaþjóðirnar afgreiða málin á einu bretti?
Svarthöfða finnst krafa formanns kennara um markaðslaun til handa kennurum kostuleg. Hvað eru eðlileg „markaðslaun“ fyrir stétt sem þegar á heildina er litið fær u.þ.b. fjórum til sex vikum lengra frí á ári hverju en starfsfólk á almennum vinnumarkaði? Hvað er eðlilegt þegar horft er til þess að veikindaréttur er mun rýmri og starfsöryggi meira hjá kennurum en þeim sem starfa á almennum vinnumarkaði? Er það einhvers virði að geta gengið út af sínum vinnustað í síðasta lagi kl. 16 á nánast hverjum einasta vinnudegi?
Svarthöfða finnst eðlilegri nálgun, þegar horft er til kjarasamninga kennara, að líta til samanburðar á starfskjörum kennarastéttarinnar og starfskjörum sérfræðinga á almennum markaði í stað þess að einblína á launin ein.
Einnig mætti horfa til annarra landa. Skólaárið er styttra á Íslandi en í öðrum löndum, t.d. Danmörku, Bretlandi og Þýskalandi. Þar er skólaárið um 11 mánuðir, eða svipað og starfsárið hjá foreldrum. Það hefur ekki farið fram hjá Svarthöfða að íslensk skólabörn hafa verið að dragast aftur úr skólabörnum í öðrum löndum samkvæmt PISA könnunum. Er hugsanlegt að ástæðan fyrir því sé að einhverju leyti sú að forystufólk íslenskra kennara einblíni á laun og önnur starfskjör kennara í kjarasamningum og skólastarfið og hagur skólabarna sé afgangsstærð?
Þá er Svarthöfði mjög hugsi yfir því að þetta stutta skólaár og mögulega stuttur skóladagur geti haft slæm áhrif á börnin á ýmsan hátt annan en þann að þau læri ekki nóg í skólanum. Hætt er við að það geti leitt til félagslegra vandamála þegar börn ráfa um í reiðileysi eftir skóla á daginn og meira og minna hálft sumarið vegna þess að foreldrarnir þurfa að vera í vinnu þótt börnin séu í fríi.
