Enn og aftur birtir Morgunblaðið furðugrein eftir Guðna Ágústsson á miðopnu við hliðina á leiðara reiða og ósátta mannsins. Það fer þá vel á því að þessi skrítnu skrif séu hlið við hlið.
Guðni á í miklu basli við að horfast í augu við þá staðreynd að flokkur hans Framsókn hefur skroppið saman úr 17 prósentum í rúmlega 7 prósent. Í liðnum kosningum tapaði flokkurinn átta þingsætum, fór úr 13 í fimm og situr nú valdalaus og rúinn trausti í stjórnarandstöðu, búinn að missa sína bestu þingmenn fyrir borð. Að sönnu er ekki bjart fram undan í Framsókn.
Orðið á götunni er að í greininni reyni hann að hengja afhroð flokksins aftan í Sjálfstæðisflokkinn þar sem hann skrifar: „Það þarf engan að undra þótt Sjálfstæðisflokkurinn hafi minnkað.“ Sá flokkur fór úr 24 prósentum í 19 og missti fimmtung fylgis. Framsókn hrundi og missti 55 prósent fylgis síns. Flokkur Guðna er í rusli. Sjálfstæðisflokkurinn er í öldudal og gæti rétt sig við sem er meira en unnt er að vænta af Framsókn.
Nú talar Guðni um að „tröll“ hafi tekið yfir stjórnmál í heiminum. Gerðist það nákvæmlega þegar fylgi Framsóknar hrundi? Svo talar hann um gamma sem vilji komast yfir íslenska ósnortna náttúru og vísar á sjókvíaeldi, og fiskinn í sjónum sem búið er að greiða sægreifum leiðina að. Hvenær gerðist það? Jú, í valdatíð Framsóknar. Guðni og aðrir einangrunarsinnar og harðlínumenn í flokknum hafa ekki við neinn að sakast nema sína eigin flokksmenn. Allt hið vonda sem hann tilgreinir í skrifum sínum er komið til á vakt Framsóknarflokksins.
Orðið á götunni er að vænlegast væri fyrir Guðna að hætta að væla og reyna einfaldlega að horfast í augu við staðreyndir. Hann sé nú líkt og í ljóðinu „ …gamall þulur hjá græði sat, geigur var svip hans í.“ Það var enginn geigur í svip Guðna á meðan Framsókn hafði völdin í vinstri stjórn Katrínar Jakobsdóttur, sósíalistaleiðtoga, í nær sjö ár. Geigurinn kom þegar völdin runnu Framsókn úr greipum.
Orðið á götunni er að Guðni gefi til kynna að einhver vond öfl vilji bændur í burtu með kýr, kindur og hesta. Hvar hefur það komið fram? Þetta er þvættingur einn. Hins vegar er Guðni sá sem hefur talað illa um menn sem hann kallaði „bankabændur“ en það eru stórhuga bændur sem sáu nauðsyn þess að stækka búin með því að auka bústofninn, hafa 100 mjólkandi kýr en ekki nokkrar beljur. Til þess þurfti að fjárfesta og taka lán. Þá stórhuga menn kallaði Guðni „bankabændur“. Framtíðin er í stórhug en ekki hokri.
Og svo hrín Guðni loks upp og segir að engin Lilja eigi nú sæti á Alþingi til að berjast fyrir íslenskunni. Þótt Lilja Alfreðsdóttir, drottning drauma gamalla Framsóknarmanna, hafi fallið af þingi er enginn hörgull af vel menntuðu og vel máli förnu fólki á þingi. Til dæmis mætti ætla að höfundur ævisögu Guðna, Sigmundur Ernir Rúnarsson, skáld og fjölmiðlamaður, sem kominn er til Alþingis að nýju, verði verðugur málsvari íslenskunnar. Sigmundur hefur sent frá sér meira en 30 bækur. Fáir hafa betri tök á tungumálinu en Sigmundur Ernir. Guðni ætti að muna það frá því þeir sköpuðu ógleymanlega sögu. Þá geislaði Guðni af húmor. Sú var tíð. Texti Sigmundar var snjall og hefur bara batnað enn frá þeim tíma. Ekkert er að óttast.
Orðið á götunni er að þótt Framsókn hafi nú misst völdin í landsmálum sé engin vá fyrir dyrum á Íslandi.
