Grunnur Sjálfstæðisflokksins er farinn að molna eins og gerðist fyrir löngu hjá öðrum flokkum. Frá hruni hafa verið miklar sveiflur í fylgi flokka en Sjálfstæðisflokkurinn hefur hægt og rólega verið að trappast niður. Fjórflokkurinn er dauður og kemur aldrei aftur. Nýir flokkar eru komnir og virðast vera komnir til að vera. Við getum hins vegar treyst því að sú staða sem skoðanakannanir sýna þessa dagana er ekki sú mynd sem dregin verður upp úr kjörkössunum. Eiríkur Bergmann, stjórnmálafræðiprófessor á Bifröst, er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Eyjunnar.
Eyjan - Eirikur Bergmann 1.mp4
„Sjálfstæðisflokkurinn hafði svo sterka stöðu að jafnvel þótt hann væri í svona hægum tröppugangi niður þá var hann alltaf svona langstærstur en núna hefur þetta gerst, að sá grunnur sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur hvílt á hefur molnað eins og hjá öllum hinum,“ segir Eiríkur.
Hann segir sveiflurnar vera mjög miklar. „Ef við tökum bara eftirhrunstímann þá fer Samfylkingin í könnunum upp í 30 prósent, fellur svo niður í kosningum, niður í 6,7 prósent og mælist svo aftur núna nýverið í 30. Þetta eru náttúrlega alveg yfirgengilegar sveiflur. Og núna er Sjálfstæðisflokkurinn á fallanda fæti …“
En það hafa orðið mannabreytingar hjá Samfylkingunni …
„Jú, jú, og það má alveg halda því fram að Samfylking Kristrúnar Frostadóttur er allt annar flokkur en, hvað eigum við að segja, Árna Páls. En, samt, flokkurinn er nú svipað staðsettur á rófinu. En þetta er breytingin. Nýir flokkar, Píratar, halda ótrúlegri stöðu, Viðreisn er komin þarna, Miðflokkurinn auðvitað búinn að koma sér vel fyrir og er rísandi. Við erum með inni á þingi á bilinu 8-9 flokka eftir atvikum. Þetta er bara gjörbreytt staða, það er það sem við erum að sjá. Það kemur aldrei aftur, þetta flokkakerfi …“
Fjórflokkurinn kremur aldrei aftur …
„Nei, fjórflokkurinn kemur aldrei aftur, og það er einmitt rétt að nota það hugtak með ákveðnum greini; þetta eru ekki fjórflokkarnir heldur fjórflokkurinn, hugtak sem að Kvennalistinn eiginlega bjó til til þess að segja þér að það væri eins undir þeim öllum.
Við erum ekki búnir að nefna Vinstri græna. Ég var að tala um þessar sveiflur áðan. Vinstri græn áttu því að venjast að vera 6-7 prósent, þau voru að flakka einhvers staðar þar. Svo kemur hrunið og þau rjúka upp. Og núna fellur þetta svona niður, vinsæli formaðurinn farinn og flokkurinn bara í algerri kreppu. Við getum slegið því hins vegar alveg föstu að þessi mynd sem við erum að sjá í þessum könnunum núna að hún er ekki sú sem mun koma upp úr kössunum.“
