Þingmenn Samfylkingarinnar gagnrýna harðlega áform ríkisstjórnarinnar um að draga úr og svo leggja af framlög til jöfnunar á örorkubyrði almennra lífeyrissjóða. Þetta muni draga úr getu sjóðanna til að standa undir greiðslum til sjóðsfélaga og komi harðast niður á sjóðum verkafólks.
Áformin koma fram í nýframlögðum fjárlögum. Það er að framlögin lækki úr 7 milljörðum króna í 2,5 á næsta ári og hverfi svo á brott á því þarnæsta.
Kristrún Frostadóttir, formaður Samfylkingarinnar, vék að þessu í ræðustól Alþingis.
„Lækkun og loks niðurfelling framlagsins, sem ríkisstjórnin talar fyrir í fjármálaáætlun og núna fjárlögum… það er aðgerð sem mun að óbreyttu koma harkalega niður á lífeyrissjóðum verkamanna, lífeyrissjóðum þeirra stétta sem vinna erfiðisvinnu og slítandi störf,“ sagði Kristrún. „Vinnandi fólk sem hefur greitt í sjóði eins og Gildi, Stapa, Festu, Lífeyrissjóð Vestmannaeyja og Lífeyrissjóð Rangæinga, það á að borga brúsann. Er það í alvörunni kappsmál hjá þessari ríkisstjórn að borga fyrir breytingarnar á örorkulífeyriskerfinu með því að seilast í ellilífeyri fátækasta fólksins á Íslandi?“
Jóhann Páll Jóhannsson, þingmaður flokksins, skrifaði einnig færslu um málið á samfélagsmiðlum undir yfirskriftinni: Látið sjóði verkafólks vera!
Jóhann Páll bendir á að framlagið hafi verið greitt úr ríkissjóði frá árinu 2007 en það megi rekja til samninga á almennum vinnumarkaði árið 2005. Þá hafi verkalýðshreyfingin slakað á launakröfum sínum gegn því að ríkið myndi stíga inn með aðgerðum til að jafna aðstöðumun lífeyrissjóða vegna misjafnrar tíðni örorku.
„Það gefur auga leið að því meiri sem örorkutíðni er hjá lífeyrissjóði, því minni er geta sjóðsins til að standa undir lífeyrisgreiðslum til sjóðfélaga. Mest er örorkubyrðin hjá sjóðum verkafólks sem vinnur slítandi störf, en í dag renna meira en 60% jöfnunarframlagsins til sjóðanna Gildis, Festu og Stapa,“ segir Jóhann Páll. „Gildi og Festa hafa varið framlaginu beint til aukinnar réttindaávinnslu um sem nemur 3,6% af iðgjöldum sjóðfélaga. Með algeru afnámi framlagsins mun réttindaávinnslan lækka sem þessu nemur, sem er bein árás á lífeyrisréttindi erfiðisvinnufólks og láglaunafólks. Við það verður ekki unað og um slíkt verður enginn friður á Alþingi.“
