Bygging nýs fangelsis að Litla Hrauni er óverjanlegt fjármálasukk og kjördæmapot hjá Guðrúnu Hafsteinsdóttur, dómsmálaráðherra. Miklu hagkvæmara væri að ráðast í stækkun á nýlegu fangelsinu á Hólmsheiði, sem auk þess er mun betur staðsett í nágrenni höfuðborgarinnar en á Eyrarbakka, nær dómstólum, heilbrigðisþjónustu og margvíslegri annarri þjónustu.
Í nýjum Náttfarapistli á Hringbraut fer Ólafur Arnarson hörðum orðum um áform Guðrúnar Hafsteinsdóttur um að byggja nýtt fangelsi að Litla Hrauni, en í vikunni tilkynnti ráðherrann að áætlaður framkvæmdakostnaður hefði hækkað úr sjö milljörðum í 14 milljarða á tæpu ári. Sagði Guðrún að þetta væri ekki mikið samanborið við Þjóðarhöllina er hún var innt eftir því hvað ylli þessari tvöföldun kostnaðar.
„Kjördæmapot af því tagi sem Guðrún Hafsteinsdóttir reynir nú að komast upp með er óþolandi og hefur þegar kostað íslenska þjóð óhemju mikla fjármuni sem eru einfaldlega ekki lengur til. Krafan nú er að hið opinbera framkvæmi á sem hagkvæmastan hátt en ekki í þjónustu við dynti og kjördæmabrask einstakra ráðherra sem koma við í sínum embættum, jafnvel í stuttan tíma, og eru svo horfnir á braut. Ríkissjóður Íslands hefur nú verið rekinn með halla í samfellt sjö ár og verður fyrirsjáanlega rekinn þannig áfram í ár og á næsta ári. Hvort tekst svo að snúa til betri vegar varðandi fjármál ríkisins mun ráðast af því hvernig nýrri ríkisstjórn, sem mynduð verður á nýju ári, tekst til.“
Ólafur gagnrýnir fréttamenn fyrir að hafa ekki gengið á ráðherrann með það hvers vegna það sé svo sjálfsagður hlutur að nýtt fangelsi rísi að Litla Hrauni. Þá segir hann aumt hjá Guðrúnu og henni til lítils sóma að nota samanburð við Þjóðarhöllina, þar sem sú framkvæmd komi fangelsismálum ekkert við, Reykjavíkurborg greiði helminginn af kostnaði við hana og hún þjóni landsliðum Íslands í nokkrum íþróttagreinum ásamt margvíslegu öðru íþróttastarfi.
„Ráðherrann hefði frekar átt að nefna óþörf kaup ríkisins á dýrasta skrifstofuhúsnæði landsins fyrir utanríkisráðuneytið, sem var í prýðilegu húsi á Rauðarárstíg, skrifstofuhöll ríkisbankans á dýrustu lóð landsins eða stórbyggingu Alþingis fyrir kontóra, að ekki sé talað um fjárfestingar-og menningarslysið sem ríkið stendur fyrir á Hótel Sögu. Einnig hefði mátt svipast um í kjördæmi Guðrúnar þar sem verið er að brúa Hornafjarðarfljót. Fram hefur komið að 3 milljarðar króna hefðu verið áætlaðir til verksins í samgönguáætlun en nýjustu tölur herma að framkvæmdin sé komin í 9 milljarða og þeim hvergi nærri lokið. Af nógu er að taka þótt ekki sé gengið svo langt að nefna hvernig samgöngukerfi landsins er að hruni komið á mörgum stöðum vegna óstjórnar síðustu ára.
Ef Guðrún Hafsteinsdóttir heldur að hún muni komast upp með þetta á hún eftir að reka sig óþyrmilega á. Þegar hún hóf ráðherraferil sinn nálgaðist hún verkefni sín af dugnaði og áhuga. Þá lofaði hún góðu sem stjórnmálamaður. Mögulega er hún nú búin að sitja nægilega lengi á ráðherrastóli til að telja sig geta nálgast viðfangsefnin af valdhroka með kjördæmapot að leiðarljósi eins og því miður virðist oft verða raunin með ráðherra.
Oft virðist mottóið hjá þeim sem fara með fjármuni almennings vera: Á þetta, má þetta!“
Náttfara í heild má lesa hér.
