Bjarni Benediktsson forsætisráðherra fór yfir sumarið, efnahagsmálin, ríkisstjórnarsamstarfið og meinta ánægju flokksfélaga hans í Sjálfstæðisflokknum með formennsku hans í Silfrinu í gær. Orðið á götunni er að þeir fáu sem horfa á Silfrið á mánudögum hafi lítið kannast við lýsingar Bjarna á góðri hagstjórn mikilli samstöðu innan ríkisstjórnarinnar, sumir hafi jafnvel talið hann fara með fleipur.
Bjarni var spurður út í stöðu sína sem formaður í Sjálfstæðisflokknum. Úr loðnu orðalagi í svari hans mátti lesa að hann sé alvarlega farinn að hugsa um að hverfa úr stóli formanns á næsta landsfundi flokksins, sem heldinn verður í vor.
Orðið á götunni er að ákvörðun um áframhaldandi formennsku sé ekki að öllu leyti í höndum Bjarna. Meðal flokksmanna sé vaxandi vantrú á að hann hafi getu til að hífa fylgi flokksins upp úr þeim sögulegu lægðum sem það hefur verið í allt þetta ár og raunar lengur, en allt þetta ár hefur fylgi flokksins mælst undir 20 prósentum í öllum skoðanakönnunum.
Bjarni sagði keikur í Silfrinu að hann hefði haft góðan stuðning frá sínu fólki og það væru helst pólitískir andstæðingar sem vildu losna við hann af formannsstóli í flokknum. Orðið á götunni er að þessu sé þveröfugt farið, það séu einmitt pólitískir andstæðingar Sjálfstæðisflokkinn sem vilji fyrir alla muni halda Bjarna sem formanni, enda sé það ávísun á slakt gengi flokksins í næstu þingkosningum gangi hann til þeirra undir forystu óvinsælasta og traustminnsta stjórnmálamanns landsins, sem þar að auki leiði nú óstarfhæfa ríkisstjórn sem nýtur trausts innan við 28 prósenta kjósenda.
Orðið á götunni er að það geti þó bjargað formennsku Bjarna að enginn sjáanlegur eftirmaður hans er í sjónmáli. Guðlaugur Þór Þórðarson, sem fékk yfir 40 prósent atkvæða í formannskosningu á síðasta landsfundi myndi líkast til velta Bjarna úr sessi á næsta landsfundi ef hann kærði sig um það, en talið er að hann hafi ekki hug á að bjóða sig fram aftur.
Nefndar eru til sögunnar þrjár konur; Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, varaformaður flokksins, Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir og Guðrún Hafsteinsdóttir. Orðið á götunni er að allar þrjár hafi augastað á formennskunni og líklegt sé að þær bjóði sig allar fram verði Bjarni ekki í kjöri. Allar eigi þær eitthvert bakland í flokknum en einnig mæti þær töluverðir andstöðu hver og ein. Litið var á Þórdísi Kolbrúnu sem sjálfsagðan arftaka í flokknum en hún njóti ekki lengur óskoraðs trausts flokksmanna. Sterk öfl innan flokksins standa að baki Áslaugar Örnu en mörgum þykir hún ekki hafa sýnt þá dómgreind á ráðherrastóli sem krafist er af formanni flokksins. Guðrún er talin eiga nokkuð fylgi á landsbyggðinni en það sé minna á höfuðborgarsvæðinu.
Orðið á götunni er að formannsslagurinn geti því orðið mikil hjaðningavíg sem ólíklegt sé að styrki flokkinn í aðdraganda kosninga. Niðurstaða landsfundar geti orðið tvenns konar: Stórlaskaður Bjarni Benediktsson verði áfram formaður eða nýr formaður, með mjög veikt umboð, leiði flokkinn til kosninga. Sjálfstæðisflokkurinn sé því milli steins og sleggju.
