Nú er ég ekki hagfræðingur, í hæsta máta hagyrðingur, svo kannski ætti ég ekki að hafa hátt um þessa hluti sem ég ætla þó að gera að umtalsefni. En þannig er mál með vexti að það dylst engum sem dvelur um lengri eða skemmri tíma heima á Íslandi að mikill fjöldi fólks hefur á herðum sér mikinn skuldaklafa sem að öllu óbreyttu mun ríða þeim á slig.
Þarna er ekki um að ræða óreiðufólk sem segir „lífið er dýrt og dauðinn þess borgun, drekkum í dag og iðrumst á morgun,“ né draumórafólk sem slær lán fyrir lúxus með veð í norðurljósunum heldur harðduglegt fólk sem vill koma sér þaki yfir höfuðið eða einfaldlega sjá sér og fjölskyldu sinni farborða.
Ekki fékk ég betur séð í heimsókn minni í júlí en það sé úr hinum ýmsu stéttum. Eitt á það þó sameiginlegt, það væri allt á grænni grein hefði það hagað sínum málum með sama hætti en á tímum þegar skilmálar voru skynsamlegri eða á stað þar sem aðstæður væru sanngjarnar. Ekki kann ég hagfræðiheitið á þessari klemmu en skáldin myndu segja að það væri vitlaust gefið og það vill engin taka þátt í leik þar sem slíkt viðgengst.
Ekki myndi Djokovits keppa á móti þar sem völlur andstæðingsins væri helmingi minni og aldrei tók Kevin Keegan það í mál að keppa á velli þar sem mark Manchester United var minna. (Líklega kom það heldur aldrei til tals en hvað með það).
Vinnandi fólk hefur heldur engan áhuga á svona apaspili. Ef þú ert sérlega hæfur og starfskraftar þínir eftirsóttir getur þú hinsvegar farið annað og keppt þar sem vítapunktur beggja er ellefu metrum frá marklínu. Þetta fólk er sárt að missa. Ekki er þar með sagt að ekki verði hæft fólk eftir á eyjunni okkar fögru en það verður það ekki lengi við ójafnar aðstæður. Einir vinna yfir sig og brenna upp einsog kerti meðan aðrir missa alla trú á leiknum, og slíkir leikmenn eru aldrei vænlegir til árangurs. Afraksturinn er því partí þar sem ráðþrota stjórnmálamenn eiga að sjá um fjörið. Það er að segja, martröð.
Þessu vandamáli má hæglega viðhalda til eilífðarnóns með prósentubulli og tölfræðilegum tittlingaskít sem engin skilur nema kannski þeir sem minnstan áhuga hafa á lausninni. Í rauninni hefur hún ekkert með hagfræði að gera enda segja slík fræði aðeins til um stöðuna og hún er fjórtán tvö, bankanum í vil. Meira að segja mestu fífl vita það.
Úrlausnin fellst hinsvegar í nýjum leikreglum þar sem duglegt, djarft og hæfileikaríkt fólk hagnast fremur en útsmogið peningafólk. En áður en einhver reynir að finna úr þessu eigum við eftir að heyra óheyrilega mikið af tölfræðilegu tuði um tær á sólarströnd, rifrildi um kynjakvóta og slakt gengi KR, deilur um Tesluna hennar Höllu, já og reyndar allan andskotann uns allir verða farnir nema bankarnir og asnarnir. En þá næst líka full samstaða um að halda öllu í horfinu.
