Brynjar Níelsson samfélagsrýnir segist hafa haft nokkra skemmtun af því að fylgjast með viðbrögðum forystu kennarasambanda vegna lakari námsárangurs grunnskólabarna með hverju árinu. ,,Þau verða ekkert gáfulegri þótt þessi kennarafélög, sem eru nánast orðin kvenfélög, velji karla til forystu. Sumt er gamalt og gott og úreldist því ekki. Fyrirkomulag þar sem takmarkaður árangur næst mætti hins vegar úrelda fyrr.“
Brynjar segir nám ekki vera einkamál kennslufræðinga og menntavísindamanna og það séu kjörnir fulltrúar okkar sem bera ábyrgð á skólastarfi og kennslu. Í færslu á Facebook segir Brynjar að það sé í þessum málaflokki líkt og mörgum öðrum að stefnumótun og ákvarðanir eru faldar öðrum, ,,gjarnan svokölluðum ,,fagaðilum“ eða ,,sérfræðingum“, sem auðvitað bera enga ábyrgð á endanum.“
,,Nú er svo komið að grunnskólabörn eru nánast ólæs, óskrifandi og geta ekki lagt saman tvo og tvo. Sérfræðingarnir og fagaðilarnir hafa nefnilega komist að því að ástundun og próf, sérstaklega samræmd próf, valdi þeim vanlíðan og hræðilegast af öllu er að þau þurfi að taka ábyrgð á nokkru í lífi sínu. Þess vegna er óþekkt og almennt slugs orðið hluti af mannréttindum barna. Það er eins og engum af þessum sérfræðingum átti sig á því að slakur árangur í námi mun valda þeim mestri vanlíðan, einkum þegar fram í sækir,“ segir Brynjar.
,,Nám og skólastarf er til að undirbúa börnin fyrir lífið þannig að þau geti verið þátttakendur í samfélaginu, nýtt hæfileika sína og tekist á við mótlæti, sem óhjákvæmilega dúkkar upp reglulega. Lykilatriði í því er sæmileg lestrar- og reiknikunnátta ásamt aga og ábyrgð. Stjórnmálamenn geta ekki yppt öxlum og bent á sérfræðinga á sama tíma og kunnátta barnanna versnar. Og það þýðir ekki fyrir forystu kennarasambanda að þvaðra á sama tíma að aðrir hafi ekki vit á þessu og það sem virkaði betur hér á árum áður sé úrelt.“