Fyrir mér er ljóst, að nokkrar eða verulegar sveiflur eru enn á fylgi forsetaframbjóðenda. Margt bendir til, að 25% eða, jafnvel, 33% kjósenda séu enn óráðnir.
Eru því skoðanakannanir enn vart marktækar, meira gróf vísbending, enda verulega sveiflukenndar, nema þá helzt með Katrínu Jakobsdóttur, sem virðist sitja nokkuð örugg fremst, með 25-30% fylgi.
Mín tilfinning er, að þar á eftir komi í reynd fyrst Halla Hrund og svo Halla Tómasdóttir, hvor með 20-25% fylgi, og, þó að Halla Tómasdóttir hafi í gær mælst með sterkari stöðu, en nafna hennar Hrund, á Maskínu, tel ég, að þeirri niðurstöðu verði að taka með fyrirvara.
Halla Hrund sækir sitt fylgi bæði á höfuðborgarsvæðið og landsbyggðina, á sama tíma og Halla Tómasdóttir höfðar mest bara til höfuðborgarsvæðisins. Tel ég, að Halla Hrund muni, með góðum stuðningi af öllu landinu, sigla fram úr nöfnu sinni Tómasdóttur, þegar á hólminn, kjördag, er komið.
Þetta þýðir, að Katrín Jakobsdóttir og Halla Hrund hafa fyrir mér mesta raunhæfa möguleika á að ná kjöri. Reyndar er Katrín, sem stendur, þar með nokkuð forskot, miðað við vegið fylgi síðustu 7-10 daga, enda studd dyggilega af stjórnmálamönnum, valdastétt og kapítali.
Vandræði þeirra kjósenda, sem vilja frjálsan og hlutlausan kandídat í forsetaembættið, er, að á þessu stigi dreifast atkvæði þeirra á Höllu Hrund, Höllu Tómasdóttur, Baldur og Jón Gnarr; á 4 frambjóðendur.
Skv. síðustu 2-3 skoðanakönnunum, hafa þessir 4 frambjóðendur samtals nær tvo þriðju af fylginu, en enginn meira en 20-25%, á sama tíma og Katrín liggur væntanlega í 25-30%.
Ef frjálsir kjósendur, sem vilja forseta þjóðarinnar, ekki valdsins, greiða atkvæði með sama hætti á kjördag, og þeir hafa tjáð sig í skoðanakönnunum, eru þeir því í reynd ekki að kjósa sinn frambjóðanda, heldur Katrínu!!
Með þeim hætti félli atkvæði þeirra allra dautt. Tveir þriðju kjósenda hefðu ekkert að segja. Rúmur fjórðungur atkvæða þeirra, sem hafa völdin og vilja halda þeim óskertum, nú í gegnum Katrínu, myndu standa uppi sem glaðhlakkalegir sigurvegarar.
Ógæfan í þessu máli er sú, að Halla Tómasdóttir hefur sótt fram á kostnað nöfnu sinnar Hrundar, en ætla má, að sú þróun snúist aftur við, enda sækir Halla Hrund sinn stuðning til kjósenda um allt land, eins og áður segir, á sama tíma og Halla Tómasdóttir virðist standa ver á landsbyggðinni.
Á lokasprettinum má því ætla, að Halla Hrund muni hafa vinninginn, og, til að tryggja henni sigur gegn Katrínu, þyrftu sem flestir stuðningsmenn Höllu Tómasdóttur, reyndar líka helzt allir stuðningsmenn Jóns Gnarr, að færa sig yfir á Höllu Hrund.
Bezt væri auðvitað, ef Jón Gnarr drægi framboð sitt til baka og skoraði á sína stuðningsmenn að fara yfir á Höllu Hrund. Hefði hann engu að tapa, og væri manndómur og þroski í því.
Þannig fengju stuðningsmenn Höllu Tómasardóttur og Jóns forseta, sem stæði þeim nærri, uppfyllti þeirra kjörmynd að verulegu leyti, í stað Katrínar, sem þeir vildu væntanlega sízt, eða alls ekki. Sigur Höllu Hrundar væri, þannig, þeirra sigur líka.
Þegar kjósendur ná ekki að tryggja sínum uppáhaldsframbjóðanda brautargengi, verður spurningin, hvort þeir eigi ekki að færa atkvæði sitt á þann „næst bezta“, sem þá á raunhæfa möguleika á að vera kjörinn.
Þeir, sem greiða frambjóðanda atkvæði, sem enga möguleika á á kjöri, sitja uppi með steindautt atkvæði og tryggja í leiðinni oft þeim kandídat, sem þeir sízt vildu fá, sigur.
Auðvitað væri réttast að kjósa í tveimur umferðum, fyrst um alla frambjóðendur, og, ef enginn næði 50%+, þá yrði kosið aftur um þá tvo efstu. Þetta eðlilega kerfi er hins vegar ekki til staðar, og, því verða menn að beita hugkvæmni, strategíu, til að hafa áhrif, ná árangri með sínu atkvæði.
Ég vil minna á, að Halla Hrund býr yfir feikigóðri menntun, hérlendri og erlendri, auk umfangsmikillar starfsreynslu, á háu kunnáttu- og ábyrgðarstigi, líka hérlendis og erlendis. Hún er látlaus og alþýðleg, velviljuð og með góðan skilning á stöðu og möguleikum Íslands í heiminum. Hún er náttúru- og umhverfissinni – við eigum bara eina jörð – Íslendingur í hjarta sínu og, umfram allt, sjálfstæð og hlutlaus, óháð öllum stjórnmálaöflum landsins.
Halla Hrund er auðvitað ekki jafn þjálfuð og örugg í framkomu, á fundum og í kappræðum, og Katrín og Halla Tómasdóttir. Þar slá þær hana báðar út í stöðunni. Katrín er þrautþjálfuð í að koma fram og flytja sitt mál, sannfærandi og vel, með sjarma, eftir tæplega 7 ára forsætisráðherratíð og Halla Tómasdóttir, sömuleiðis, eftir áratuga reynslu af innlendum og erlendum stjórnunarstörfum og framkomu og málflutningi í sambandi við þau, auk fyrirlestrastarfa.
Í þessum efnum, sviðsframkomu og frammistöðu í kappræðum, mun Hall Hrund ná sér á strik, eins og Kristján Eldjárn forðum, enda ekki kosið um það hér!
Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni
