Kappræður forsetaframbjóðenda á vegum Heimildarinnar í Tjarnarbíó i vikunni voru bráðskemmtilegar, ekki síst fyrir það að ár voru áhorfendur sem studdu sitt fólk. Ólafur Þ. Harðarson, stjórnmálafræðiprófessor, segir frambjóðendur tilbúna til að taka áhættu og skapa sér sérstöðu á lokametrum kosningabaráttunnar. Ólafur er gestur Ólafs Arnarsonar í sjónvarpsþætti á Eyjunni í aðdraganda forsetakosninga. Þáttinn má nálgast hér á Eyjunni, á hringbraut.is og á Hringbrautarrás Sjónvarps Símans. Einnig má hlusta á hann sem hlaðvarp.
„Það er nú eiginlega það sem er mest spennandi, hvort einhver af þessum þremur skýst upp úr hópnum og verður líklegasti kandídatinn til þess að geta unnið Katrínu. Ef það gerist þá er alveg hugsanlegt að kjósendur hinna færi sig yfir á hann eða hana,“ segir Ólafur.
Ólafur segir það hins vegar ekki gefið, t.d. ef Halla Tómasdóttir yrði sú frambjóðendanna sem næði að slíta sig frá hópnum, að kjósendur sem styðji Baldur eða Höllu Hrund myndu færa sig yfir á hana. Það væri hins vegar alveg hugsanlegt. Ef það yrði annað hvort Baldur eða Halla Hrund sem sliti sig frá, væri líklegra að kjósendur hins myndu færa sig á það þeirra sem ætti mestar líkur á að sigra Katrínu. Kannanir hafi sýnt að fylgismannahópar Baldurs og Höllu Hrundar skarist töluvert.
„En auðvitað er þetta allt saman spekúlatíft og okkur til skemmtunar á dögunum fyrir kosningar. Hvað gerist í kjörklefanum? Það er náttúrlega það sem enginn veit og íslenska þjóðin, sem er nú þekkt fyrir að vera ólíkindatól, getur í rauninni gert hvað sem er þó að líkurnar á sumum niðurstöðum séu hærri en á öðrum.“
Væntanlega munu þessar kappræður, sem eru eftir, þær skipta máli núna?
„Þær geta skipt máli og það virðist nú vera að kappræðurnar, þar sem þau voru öll 12, hafi skipt máli, sérstaklega varðandi gengi Höllu Hrundar þá.“ Ólafur bendir á að hjá Ríkisútvarpinu í kvöld verði kappræðurnar í tveimur deildum. Í „neðri deild“ séu þeir sex sem nú séu samanlagt með 2,7 prósenta fylgi samkvæmt kosningaspá Baldurs Héðinssonar. Hann bendir á að kappræður Heimildarinnar sem fram fóru í vikunni í Tjarnarbíói séu einu kappræðurnar þar sem eru áhorfendur, sem geri hlutina dálítið skemmtilega.
„Það er aðeins öðruvísi stemning heldur en þegar bara er verið í stúdíói. Þarna voru greinilega mættir töluvert af stuðningsmönnum hvers frambjóðanda sem klöppuðu og hrópuðu og það náttúrlega gaf þessu svona stemningsblæ.
Það sem vakti athygli mína var það, eins og margir reyndar héldu, var að þegar það er komið svona nálægt kosningum þá væru frambjóðendurnir tilbúnir til að taka meiri áhættu, þ.e.a.s. vera ekki bara stilltir og prúðir og segja eiginlega bara það sem er ekki líklegt til að stuða neinn, heldur í rauninni reyna meira að undirstrika það að þeir hefðu einhverja sérstöðu. Þetta voru bara mjög líflegar umræður. Ég er nú ekki vanur að gefa frambjóðendum einkunnir en mér fannst nú bara allir þessir sex standa sig mjög vel, hver fyrir sinn hatt. Hvurt að það hefur áhrif á á fylgið, eða stuðninginn, það er ómögulegt að segja.“